بررسی تاثیر خصوصیات سیل مبنا روی دقت روندیابی سیل در رودخانه کارون با استفاده از روش های روندیابی هیدرولوژیکی
تحلیل جریان غیر ماندگار با استفاده از روشهای روندیابی هیدرولیکی و هیدرولوژیکی صورت میگیرد. روشهای روندیابی هیدرولوژیکی در عین حال که دقت مناسبی دارند، نسبت به روشهای روندیابی هیدرولیکی بسیار سادهتر و کمهزینهترند و برای محاسبات روندیابی سیلاب، فقط به دادههای مربوط به هیدروگراف (تغییرات دبی نسبت به زمان) ثبت شده در ایستگاههای هیدرومتری بالادست و پاییندست محدوده مطالعه شده نیاز دارند. در پژوهش حاضر، به بررسی تاثیر سیل مبنا روی دقت روندیابی سیل در رودخانه کارون با استفاده از روشهای روندیابی هیدرولوژیکی شامل روش ماسکینگام خطی، مقادیر اجرایی، کانوکس و آت – کین اصلاح شده، پرداخته شده است. به بیانی، با استفاده از الگوریتم بهینهسازی ازدحام ذرات (PSO) و دادههای 4 سیل مشاهداتی که در ایستگاههای هیدرومتری ملاثانی (بالادست) و اهواز (پاییندست) رودخانه کارون ثبت شده است، برای هر سیل، بهصورت جداگانه پارامترهای روش ماسکینگام خطی (X, K,) بهینهیابی شده و برای محاسبه هیدروگراف خروجی تمامی سیلها استفاده شده است. نتایج بیانگر آن است که به دلیل تاثیر وسعت سیلگیری رودخانه ها روی پارامترهای یادشده، چنانچه دامنه تغییرات دبی ورودی سیل مبنا به دامنه تغییرات دبی ورودی سیل محاسباتی نزدیک تر باشد، دقت روشهای روندیابی هیدرولوژیکی در برآورد هیدروگراف خروجی افزایش مییابد.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.