ارزیابی خطر زمین لغزش با استفاده از مدل ترکیبی تحلیل شبکه (ANP) و منطق فازی (مطالعه موردی: حوضه صلوات آباد، سنندج)

شناسایی مناطق مستعد وقوع زمین لغزش از طریق پهنه بندی خطر، یکی از اقدامات موثر و ضروری در کاهش خطرات احتمالی و مدیریت خطر است. نقشه پهنه‏بندی زمین لغزش این امکان را فراهم می‏سازد که مناطق آسیب پذیر شناسایی شوند و در برنامه ریزی‏‏های محیطی مد نظر قرار گیرند. هدف از پژوهش حاضر، پهنه بندی خطر زمین لغزش در حوضه صلوات آباد شهر سنندج از طریق تهیه لایه‏‏های اطلاعاتی و عوامل موثر بر خطر وقوع زمین لغزش، با استفاده از روش فازی و فرایند تحلیل شبکه (ANP) است. به منظور پهنه بندی خطر زمین لغزش در حوضه صلوات آباد از متغیر‏‏های شیب، جهت شیب، زمین شناسی، کاربری اراضی، بارش، فاصله از رودخانه، فاصله از گسل، فاصله از جاده برای پهنه بندی خطر زمین لغزش استفاده شد. لایه‏‏های فازی استانداردشده در محیط GIS همپوشانی و سازماندهی شد. سپس، وزن عوامل موثر به وسیله مدل ANP محاسبه و بر لایه‏‏های اطلاعاتی برای در محیط GIS اعمال و با همپوشانی آنها نقشه پهنه بندی وقوع زمین لغزش در 5 طبقه حساسیت خیلی زیاد، زیاد، متوسط، کم و خیلی کم تهیه شد. نتایج این ارزیابی نشان داد از کل مساحت حوضه صلوات آباد منطقه با خطر متوسط با مساحت 70/804 هکتار (18/32 درصد) را به خود اختصاص داد. از میان 8 عامل بررسی شده روی وقوع زمین لغزش، معیارهای شیب و زمین شناسی به ترتیب با وزن های 243/0 و 194/0، بیشترین وزن و همچنین، معیار‏‏های فاصله از گسل، فاصله از رودخانه و بارش، به ترتیب با وزن های 036/0، 058/0 و 056/0، کمترین وزن را در پهنه بندی خطر وقوع زمین لغزش به خود اختصاص دادند. بیشترین خطر زمین لغزش در جهت شیب‏‏های جنوب، جنوب شرق و شرق است. همچنین، شیب‏‏های بیشتر از 10 درصد بیشترین میزان وقوع خطر زمین لغزش را به خود اختصاص داد.