رواسازی و اعتباریابی مقیاس ارزش ذهنی تکلیف در دانشجویان

مطالعه حاضر با هدف بررسی شاخص های روان سنجی مقیاس 14 گویه ای مقیاس ارزش ذهنی تکلیف (TSV؛ وو و فان، 2016) در جامعه دانشجویی ایرانی انجام شد.شرکت کنندگان 260 نفر از دانشجویان دانشگاه های دولتی شهرستان دامغان بودند که به روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند. شرکت کنندگان در یک جلسه منفرد و به صورت اجرای کلاسی و با چیدمان یکسان ابزارها به ترتیب به مقیاس های ارزش ذهنی تکلیف، رفتارهای پیشرفت و خودکارآمدی پاسخ دادند. به منظور بررسی روایی سازه مقیاس TSV از تحلیل عاملی اکتشافی و تاییدی استفاده شد. نتایج تحلیل مولفه های اصلی با چرخش واریماکس نشان داد مقیاس TSV از دو خرده مقیاس ارزش کاربردی- دستیابی و ارزش درونی تشکیل شده است. نتایج تحلیل عاملی تاییدی با مقایسه مدل های رقیب تک عاملی، دوعاملی و چهار عاملی نشان داد که ساختار دوعاملی مقیاس برازش قابل قبول تری با داده ها دارد و کلیه شاخص های برازندگی نیز برازش مدل را تایید کردند. همچنین، همسانی درونی خرده مقیاس های TSV با استفاده از روش آلفای کرونباخ مناسب بودند. به منظور برآورد روایی ملاکی و همگرا ضرایب همبستگی خرده مقیاس های ارزش ذهنی تکلیف (TSV) با خرده مقیاس های تلاش و پشتکار از مقیاس رفتارهای پیشرفت (وو و فان، 2016) و خودکارآمدی تحصیلی (پینتریچ و دی گروت،1990) در سطح 01/0 معنی دار بودند. درمجموع نتایج مطالعه حاضر شواهدی را برای روایی و اعتبار TSV به مثابه ابزار جهت بررسی ارزش ذهنی تکلیف در بین دانشجویان ایرانی فراهم کرد و می تواند مورد استفاده پژوهشگران قرار گیرد.