بررسی کارایی سیستم تالاب مصنوعی جریان سطحی با کشت گیاه نخل مرداب جهت کاهش نیترات از آب

تالاب های مصنوعی سیستم های مهندسی هستند که از گیاهان طبیعی، خاک و ارگانیسم ها برای تصفیه آب های آلوده شهری و حذف نیترات استفاده می کنند.

در این پژوهش، سه سامانه به صورت کشت در خاک، سه سامانه به صورت کشت گیاه روی صفحات شناور و سه سامانه دیگر بدون گیاه و بستر متخلخل به منزله شاهد در نظر گرفته شد. زمان ماندهای هیدرولیکی انتخاب شده 1، 3 و 5 روز بود و برای هر زمان ماند این آزمایش در سه مرحله، به مدت شش ماه، تکرار شد. غلظت نیترات ورودی به سامانه ها و خروجی از آنها اندازه گیری شد.

متوسط راندمان حذف نیترات سامانه های حاوی گیاه (سامانه کشت در خاک و شناور) و بستر شاهد (بدون گیاه) با زمان ماند 1 روز به ترتیب 14/34، 12/09 و 10/51 درصد و با زمان ماند 3 روز به ترتیب 17/62، 15/76 و 13/54 درصد و با زمان ماند 5 روز به ترتیب 17/75، 17/66 و 16/08 درصد به دست آمد. همچنین نتایج نشان داد راندمان حذف نیترات به طور معنی دار به زمان ماند وابسته بوده و بهترین زمان ماند با بیشترین راندمان حذف 17/66 درصد برای زمان ماند 5 روز به دست آمد.

با توجه به نتایج به دست آمده، تالاب سطحی کشت در خاک دارای قابلیت بیشتری در حذف نیترات بوده، همچنین گیاه نخل مرداب دارای توان گیاه پالایی نیترات است.