تحلیل روند بلند مدت تغییرات کارایی مصرف آب گوجه فرنگی (Lycopersicon esculentum.) در مناطق جنوبی، جنوب غربی و مرکزی ایران
به منظور بهبود مدیریت بهره برداری آب، با استفاده از آزمون های من-کندال و پتیت از طریق ارزیابی تبخیر و تعرق روزانه و ضریب گیاهی، روند تغییرات نیاز آبی، عملکرد، سطح زیرکشت و کارایی مصرف آب گوجهفرنگی (Solanum lycopersicum) در برخی از مناطق جنوبی، جنوب غربی و مرکزی کشور از جمله بندرعباس، اهواز، دزفول، شهرکرد، فسا، شیراز، اصفهان، کرمان و یزد در یک دوره بلند مدت 23 ساله (1369 تا 1392) مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که بیشترین و کمترین نیاز آبی گوجهفرنگی (1137 و 642 میلیمتر) به ترتیب در یزد و شهرکرد بهدست آمد. نیاز آبی گوجهفرنگی در فسا برخلاف دزفول و شیراز روندی افزایشی و معنیدار با شیب 6/5 میلیمتر به ازای هر سال داشت. همچنین، بیشترین کارایی مصرف آب (6/5 کیلوگرم در مترمکعب) و افزایش کارایی مصرف آب به ازای هر سال (07/0 کیلوگرم در مترمکعب) در فسا به دست آمد. علاوه براین، کارایی مصرف آب به ازای هر 100 کیلوگرم محصول گوجهفرنگی در واحد سطح، 1/0 کیلوگرم در مترمکعب افزایش یافت. در حالی که بین کارایی مصرف آب و نیاز آبی رابطه منطقی مشاهده نشد. نوسانات زیاد عملکرد در یک بازه ثابت نیاز آبی، با رسم خط مرزی که نشان دهنده عملکرد پتانسیل در مقابل نیاز آبی است، مورد بررسی قرار گرفت. در مجموع عدم مشاهده رابطه بین کارایی مصرف آب و نیاز آبی در دامنه 600 تا 1000 میلیمتر، احتمالا به دلیل خلاء عملکرد ناشی از سو مدیریت در مزارع بود.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.