رویکرد ترکیبی مبتنی بر ریسک برای انتخاب محل اسکان موقت پس از زلزله: مطالعه موردی درایران

یکی از مهمترین مسایل پس از بالیای طبیعی در هر کشور، فراهم نمودن اسکان موقت حادثه دیدگان است. توسعه دهندگان برنامه های پیشگیرانه نیز با عدم قطعیتهای فراوانی در این قسمت از مدیریت بحران روبرو هستند. عالوه براین، موضوع عدم قطعیت در مجموعه ریاضیات کالسیک تعریف نشدهاست. بنابراین، استفاده از مجموعه های فازی شهودی، که مالحظات مربوط به عدم قطعیت را در بر میگیرد، میتواند در برنامه ریزیهای پیشگیرانه و به منظور مقابله با ریسکهای احتمالی مفید باشد. هدف اصلی این مطالعه، ارایه یک روش ترکیبی با بهره گیری از مدیریت ریسک و فرآیند تحلیل سلسله مراتبی فازی شهودی (AHP-IF) برای مکان یابی و اولویتبندی محلهای اسکان موقت پس از زلزله است. بدین منظور شهر سنندج در استان کردستان-ایران به عنوان نمونه موردی برای انجام این روش انتخاب شد. در ابتدا برای تعیین 6 معیار تصمیم گیری از پانلهای طوفان فکری و با حضور 9 کارشناس مدیریت بحران از سازمانهای مختلف استان کردستان استفاده شد. این معیارها بر اساس ریسکهای مشخص شده در فرآیند اسکان موقت پس از وقوع زلزله در منطقه و معیارهای استخراج شده از مطالعات قبلی در مورد محلهای اسکان موقت انتخاب شده اند. همچنین در این مطالعه، 13 فضای عمومی مختلف شهری به عنوان گزینه های احتمالی برای انتخاب محل اسکان در نظر گرفته شدند. مقایسه زوجی معیارها بر اساس هدف و مقایسه زوجی گزینه های جایگزین اسکان موقت بر اساس هر معیار توسط متخصصان و با استفاده از مجموعه های فازی شهودی انجام شد. در نهایت، از فرآیند AHP-IF برای تعیین اولویت هر یک از گزینه استفاده گردید.