توسعه مدل احتمالی جهت برآورد بهینه سازی بهره وری نیروی کار ساختمانی با تلفیق سیستم رویکرد منطق فاز

بهره وری نیروی کار ساختمانی یک وسیله در درجه نخست جهت تشخیص داده ها، برنامه ریزی و بودجه بندی و تاسیس پروژه ساخت میباشد. تاثیر فاکتورهای چند متغیره به کاهش بهره وری نیروی کار در زمینه ساخت منجر میشود. ما هنوز به تکنیک سنتی متضمن داده های انتشار یافته مرجع یا تجربه ارزیاب، جهت برآورد بهره وری نیروی کار ساختمانی وابستهایم. هدف این تحقیق تشخیص و ترسیم مشارکت بین فاکتورهای شناسایی شده تاثیر پذیر بر بهره وری نیروی کار ساختمانی و میزان تولید فردی از طریق یک مدل مهندسی سیستماتیک است. این فرآیند شامل محاسبه بهره وری مجموعه اطلاعات بهره وری و استفاده از اطالعات جهت طراحی مدل ساخت میباشد. همچنین قصد آن ساخت یک مدل احتمالی بهینه سازی شده برای صنعت ساخت میباشد. مقدمتا، داده های خام، برای هزینه ساخت نمونه، هزینه سرمایه، و مصرف انرژی به عنوان ورودی، جهت محاسبه تابع هدف و فاکتور مولد کل درنظر گرفته شده اند. جهت بهینه سازی میزان بهره وری در ساخت، تابع عضویت توسعه یافته و در الگوریتم بهینه سازی فازی بخدمت گرفته شده است. نتایج حاصل از طریق مدل پیشبینی شده نشان می دهد که این مدل در مقایسه با کار سنتی موجود، از توانایی گسترده تر معقولی برخوردار است. بعالوه، این مقاله عالوه بر فاکتورهای متغیر خارجی، مانند تظارت، قوانین کار، قوانین دولت و اتحادیه های کار همگانی، یک بینشی درونی از مدل احتمالی فراهم میآورد.