بررسی خودکارآمدی، تصمیم گیری بالینی و میزان رابطه آنها در پرستاران استان گیلان

مطالعات متفاوتی در مورد تاثیر متغیرهای مختلف بر رروی خودکارآمدی و تصمیم گیری بالینی در پرستاران و دیگر حرفه های حیطه بهداشت و درمان صورت گرفته است، اما پژوهش های کمتری با توجه به محیط و فرهنگ سازمانی این متغیرها و میزان رابطه آن انجام شده است.

ارزیابی سطح خودکارآمدی و میزان قدرت تصمیم گیری بالینی پرستاران استان گیلان با توجه به متغیرهای فردی و اجتماعی و ارزیابی میزان رابطه خودکارآمدی پرستاران و تصمیم گیری بالینی آنان در سال97-1396.

در یک مطالعه توصیفی- مقطعی، 222 نفر از پرستاران شاغل در بخش های مختلف مراکز آموزشی درمانی شهر رشت پس از گرفتن رضایت وارد مطالعه و بررسی شدند. ابزار گرداوری داده ها پرسشنامه اطلاعات دموگرافی و پرسشنامه تصمیم گیری بالینی و خودکارآمدی بود. جهت تجزیه و تحلیل متغیرها از نرم افزارSPSS/21 استفاده گردید.

ارتباط معنی داری بین نمره تصمیم گیری بالینی پرستاران با متغیرهای دموگرافی سن(4/0=p)، میزان  تحصیلات(27/0=p)، معدل کارشناسی پرستاری(198/0=p)، پیشینه(39/0=p) و نوبت کاری(9/0=p) وجود نداشت. اما نمره خودکارآمدی با سن و سابقه کاری پرستاران شاغل در بیمارستان ارتباط معناداری داشت؛ به ترتیب (001/0=p)و (002/0=p). آنالیز رگرسیون لجستیک با تعدیل آثار پیشگویی نام برده نقش موثری بر نمره تصمیم گیری بالینی دارد و با افزودن یک نمره به نمره خودکارامدی به میزان 39/0 به نمره تصمیم گیری بالینی افزوده می شود.

با پی بردن به عوامل تاثیرگذار بر خودکارامدی و تصمیم گیری بالینی در پرستاران و درک میزان ارتباط بین این متغیرها می توان پیشنهاد کرد برگزاری دوره های مختلف آموزشی ارتقای سطح خودکارآمدی پرستاران ادامه یابد تا این قشر زحمتکش بتوانند تصمیم های بالینی بهتری بگیرند.