حل و فصل اختلافات هسته ای از طریق مذاکره در حقوق بین الملل: با تاکید بر اختلاف هسته ای ایران و 5+

اختلافات هسته ای گونه ای از اختلافات بین المللی است که ناشی از عدم ایفاء تعهدات دولت ها ذیل معاهدات مربوط به حقوق هسته ای است. با توجه به ماهیت حقوقی - سیاسی اختلافات هسته ای و همچنین لزوم حل مسالمت آمیز اختلافات بین المللی، این شکل از اختلافات نیز می تواند با کمک روش های مندرج در ماده (33) منشور حل وفصل شود. بر این مبناف اهداف اصلی این پژوهش تبیین نقش، اهمیت و کارایی مذاکره در حل وفصل اختلافات هسته ای است.

 در این پژوهش از نوع تحلیلی – توصیفی است و روش جمع آوری کتابخانه ای است که در مطالعات از مقالات فارسی، لاتین و پایان نامه های دانشگاه های مختلف استفاده شده است.

 در بررسی این امر کهحقوق بین الملل چه تاثیری بر فرآیند مذاکرات هسته ای ایران داشته و همچنین مذاکره، سازوکار مفیدی در تامین منافع ایران ناشی از توافق برجام بوده است؟ این نتیجه حاصل می شود که مذاکره زمانی ابزار مناسبی در حل اختلافات هسته ای خواهد بود که در آن اولا اصول حاکم بر مذاکره از قبیل اصل حاکمیت اراده، اصل انصاف و اصل حسن نیت رعایت شود و دوم سطح قدرت طرف های مذاکره به نحوی باشد که در مذاکره امکان تامین شدن منافع طرفین وجود داشته باشد. امری که در مذاکرات هسته ای میان ایران و 5+1 مغفول ماند.