نگاهی به داستان پلاطس (بردارکردگی عیسی مسیح) در کوش نامه و سنجش آن با متن های دیگر

در این جستار می کوشیم تا ریشه های داستانی را که مانوش، سالار روم، برای کوش پیل-دندان می فرستد، در منابع ایرانی جست وجو کنیم. در این داستان نخست به پلاطس و نقشی که او در تصلیب عیسی داشته و به آسمان رفتن او اشاره شده است؛ سپس کین کشی «شمعون»، حواری عیسی، از یهودیان پیش کشیده شده و نهایتا از حیله دو حواری، «ادنی» و «متی»، برای مسیحی ساختن رومیان، سخن به میان آمده است. بخش نخست داستان (به آسمان رفتن عیسی) را در سخن مانویان و سرودهای بردارکردگی عیسی در مانویت می-بینیم. بخش دوم (انتقام شمعون از یهودیان) در تواریخ دوره اسلامی (تاریخ بلعمی) به پادشاهی از رومیان نسبت داده شده است. بخش سوم (حیله ساختن ادنی و متی برای مومن کردن رومیان) را مطابق با قصص الانبیای ابواسحاق نیشابوری، در کردار شمعون می بینیم؛ بنابراین، آنچه در کوش نامه آمده است، همان روایت مانوی/ایرانی، (آمیخته به عناصری اسلامی) است؛ با این تفاوت که در بخش دوم، جابه جایی و در بخش سوم، شکستگی در رخداد وجود دارد.