زجر بی زبانی و تلاش برای ابراز نیاز در بیماران تحت تهویه مکانیکی هوشیار بستری در بخش مراقبت های ویژه: یک مطالعه کیفی

بیماران هوشیار تحت تهویه مکانیکی به خاطر داشتن لوله داخل تراشه و نیز به علل دیگر قادر به برقراری ارتباط نیستند و مشکلات زیادی را در این رابطه تجربه می کنند. مطالعه حاضر با هدف کشف تجربیات بیماران هوشیار تحت تهویه مکانیکی از ناتوانی در صحبت کردن و نیز کشف اشارات غیرکلامی استفاده شده توسط آن ها برای ابزار نیاز انجام شد.

مطالعه تحلیل محتوای کیفی حاضر روی 15 بیمار تحت تهویه مکانیکی هوشیار بستری در بخش مراقبت های ویژه در سال 1395 در ایران انجام شد. برای گردآوری داده ها از مصاحبه های نیمه ساختاریافته و مشاهده استفاده شد. نمونه گیری به روش هدفمند با انتخاب افراد دارای تجربیات غنی انجام شد. از روش تحلیل محتوای کیفی نوع مرسوم برای تجزیه وتحلیل داده ها استفاده شد.

چهار مضمون اصلی «ناتوانی در حرف زدن ریشه مشکلات، بلوک عجزآور کانال های ارتباط، اشارات درک نشده و تلاش برای برقراری ارتباط» از توصیف های عمیق مشارکت کنندگان حاصل شد.

بیماران هوشیار بخش مراقبت های ویژه مشکلات ارتباطی بسیاری را در حین بودن تحت تهویه مکانیکی متحمل می شوند، به طوری که قادر به ابراز نیازهای خود نیستند و این موضوع می تواند ترس، ناامیدی و آشفتگی را برای بیمار به همراه داشته است. این بیماران از روش های مختلف اعم از ایماواشاره، ضربه زدن به تخت و لب خوانی برای ابراز نیاز های خود استفاده می کنند.