برندگان جایزه نوبل در فیلد علوم اعصاب از ابتدا تا کنون

امروزه جوایز علمی و ادبی بی شماری یافت می شود که جایگاه خاصی دارند؛ اما هیچ یک از حیث اعتبار به جایزه نوبل نمی رسند. با توجه به اینکه داستان تلاش های قهرمانانه برندگان جایزه نوبل برای محققان به ویژه پژوهشگران جوان پیام ارزشمندی دارد و ممکن است بتواند (هر چند اندک) بر نحوه تنظیم برنامه های آینده آن ها تاثیر بگذارد، در پژوهش حاضر سعی شده است به مروری بر دریافت کنندگان جایزه نوبل در زمینه علوم اعصاب پرداخته شود.

در مطالعه کتابخانه ای حاضر از کتب و مقالات مختلفی استفاده شد. سپس مطالب طبقه بندی و ارایه گردید.

Golgi و Cajal تحقیقاتی را درباره ساختار بنیادین دستگاه عصبی انجام دادند. بارانی به دلیل پژوهش در مورد سیستم وستیبولار گوش، Schally و Gillman به دلیل تحقیق در زمینه هیپوفیز و Spray به دلیل ابداع روش Split-Brain جایزه نوبل را دریافت کردند. همچنین Shrington و Adrianبه دلیل انجاممطالعاتی در ارتباط با انسفالوگرافی و ارسال پیام عصبی، Loewi و Hallett به دلیل کشف تبادلات شیمیایی پیام رسان های عصبی سیستم اتونوم، Axelord به دلیل کشف مکانیسم انتقال سیستم عصبی سمپاتیک (به صورت مشترک با Euler و Katz)، Gasser و Erlanger به دلیل شناخت الکتروفیزیولوژی اعصاب، Ecelss به همراه Hodgkin و Huxley به دلیل شناخت مکانیسم های درگیر در تحریک و مهار اعصاب، Hubel و Wiesel به دلیل پژوهش درباره سیستم بینایی، کندل به دلیل مطالعه در زمینه فیزیولوژی حافظه (به همراه Carlsson و Greengard) و May-Britt به همراه همسرش و O'Keefe به دلیل کشف سلول های سامانه موقعیت یابی در مغز انسان به طور مشترک برنده جایزه نوبل شدند.

نکته ای که در زندگی این دانشمندان به چشم می خورد این است که آن ها تک بعدی نبودند و در زمینه های مختلف خوش درخشیدند. آن ها سختی های فراوانی را پشت سر گذاشتند و با وجود مشکلات فراوان با علاقه و پشتکار زیاد کار کردند.