برخی ابیات فارسی از سده چهارم و اوایل سده پنجم هجری در چند ماخذ کهن

از میراث ادبی نخستین سرایندگان در دهه های ابتدایی تاریخ شعر فارسی، ابیات اندکی بر جای مانده است. یکی از دغدغه های همیشگی پژوهشگران، بازیابی این آثار از خلال منابع گوناگون بوده است. در این پژوهش، چند منبع چاپ نشده پراهمیت، همگی از سده ششم یا اوایل هفتم هجری، معرفی خواهد شد که ابیاتی از ابوالعباس مامون خوارزمشاه از عهد سامانی، و عنصری، فرخی، زینبی، و عسجدی از عهد غزنوی اول را در بر دارد. این منابع عبارتند از: رسایل العشاق از سیفی نیشابوری، حلیه الآداب، و مونس نامه. در این میان، نقل بیتی از منظومه گم شده «شادبهر و عین الحیاه» سروده عنصری، و نیز بیتی از عسجدی که قضاوتی درباره مقایسه ارزش ادبی نظم و نثر در بردارد، حایز اهمیت بیشتری است.