تعیین نقش سبک زندگی اسلامی، مطلوبیت اجتماعی و خود کارآمدی بر شادکامی و سلامت روان در دانشجویان

شادی به عنوان یکی از توانایی های ذهن انسان نقش عمده ای در نوآوری و حل مشکلات بشری بر عهده دارد. لذا هدف پژوهش حاضر، تعیین نقش سبک زندگی اسلامی، مطلوبیت اجتماعی و خودکارآمدی در پیش بینی شادکامی و سلامت روان دانشجویان بوده است.

پژوهش حاضر یک مطالعه کاربردی، از نوع مطالعات همبستگی بود. 150 دانشجو از بین جمعیت دانشجویان دانشگاه پیام نور مرکز زاهدان در سال تحصیلی 97- 98 به شیوه تصادفی ساده انتخاب شده و اطلاعات مربوط با استفاده از پرسشنامه های سبک زندگی اسلامی کاویانی (1388)، مطلوبیت اجتماعی کراون و مارلو (1964)، خودکارآمدی شوارترز و جروسالم (1992) و شادکامی آکسفورد (1999) جمع آوری گردید. به منظور بررسی داده ها از همبستگی پیرسون و رگرسیون در نرم افزار Spss استفاده شد.  

نتایج ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که رابطه مثبت و معناداری بین سبک زندگی اسلامی با شادکامی (0.27=r) در سطح 99 درصد اطمینان وجود دارد. همچنین رابطه مثبت و معناداری بین مطلوبیت اجتماعی (0.52-=r) و خودکارآمدی (0.33=r)  با شادکامی دانشجویان در سطح 99 درصد اطمینان وجود دارد.

با توجه به قابل آموزش بودن شادکامی و نقش مهم آن در بهبود روانی و سلامت فرد، سیستم آموزشی و برنامه ریزان آموزش و پرورش باید در مطالعات علمی و تدابیر آموزشی به آن توجه ویژه ای داشته باشند.