مقایسه اثرات تورم و بیکاری بر امنیت اجتماعی در ایران

به کارگیری سیاست های اقتصادی نادرست می تواند با ایجاد نابرابری های درآمدی و شکاف اجتماعی، زمینه های بروز انواع جرایم را فراهم ساخته و امنیت اجتماعی را به خطر اندازد. هدف مقاله حاضر، بررسی عوامل اقتصادی موثر بر امنیت با تاکید بر مولفه های نرخ تورم و بیکاری است.

در این مقاله با تدوین مدلی تجربی مبنی بر تیوری های اقتصادی و استفاده از داده های سری زمانی طی سال های 97-  1373 و به کار بردن مدل  اتورگرسیو برداری با وقفه گسترده (ARDL) به بررسی  و مقایسه اثرات  تورم و بیکاری بر امنیت اجتماعی در ایران پرداخته شده است. در این تحقیق از متغیر جرم به عنوان شاخص نبود امنیت اجتماعی استفاده شده است.

با توجه به ضرایب تخمینی نرخ تورم در کوتاه مدت با ضریب 16/0 تاثیر مثبت و معناداری بر نرخ جرم و جنایت دارد. همچنین، متغیر نرخ بیکاری در کوتاه مدت با ضریب معنادار 08/0 می تواند امنیت اجتماعی را تحت تاثیر قرار دهد. در بلندمدت نرخ تورم با ضریب معنادار 24/2 و نرخ بیکاری با ضریب معنادار 18/0 بر میزان جرم و جنایت و در نتیجه، امنیت اجتماعی تاثیر می گذارند.

امنیت اجتماعی دارای ریشه های اقتصادی است. مطابق نتایج این تحقیق، تورم و بیکاری در کوتاه مدت و بلندمدت اثر مثبت و معنادار بر میزان جرایم در ایران دارد. لازم به ذکر است که اثرات بلندمدت هر دو متغیر بیشتر از اثرات کوتاه مدت آن ها می باشد. از طرف دیگر، با توجه به نتایج تحقیق، تورم نسبت به بیکاری، هم در کوتاه مدت و هم در بلندمدت، تاثیر بیشتری بر میزان جرایم می گذارد، در نتیجه امنیت اجتماعی را بیشتر تحت تاثیر قرار می دهد.