تاثیر 8 هفته تمرین استقامتی بر محتوای پروتئین های mTOR و SREBP1 در بافت چربی زیرجلدی موش های صحرایی نر اسپراگوداولی چاق مبتلا به دیابت نوع 2

پروتئین های mTOR و SREBP1 نقش مهمی در تنظیم و متابولیسم بافت چربی دارند که می توانند از طریق مسیر mTORC1 فعال شوند. هدف از تحقیق حاضر، بررسی تاثیر 8 هفته تمرین استقامتی بر محتوای پروتئین های mTOR و SREBP1  در بافت چربی زیرجلدی موش های صحرایی نژاد اسپراگوداولی چاق مبتلا به دیابت نوع 2 می باشد.

در این مطالعه تجربی، 16 سر موش صحرایی نر 3 ماهه از نژاد اسپراگوداولی با میانگین وزن 20 ±300 گرم انتخاب و پس از دیابتی شدن از طریق القاء استرپتوزوتوسین و نیکوتین آمید به روش تصادفی به 2 گروه، تمرین دیابتی (8 سر) و کنترل دیابتی (8 سر) تقسیم ‏شدند؛ گروه تمرینی 4 روز در هفته مطابق با برنامه تمرینی به‏ مدت 8 هفته به تمرین ورزشی پرداختند؛ در حالی که گروه کنترل هیچ گونه برنامه تمرینی نداشتند.برای تجزیه  و تحلیل داده ها از آزمون t-مستقل در نرم افزارversion 19  SPSS استفاده‏ شد.

افزایش معنی داری در محتوای پروتئین های mTOR (0/001>p) و SREBP1 (0/0001>p) در گروه تمرین نسبت به کنترل مشاهده شد؛ وزن موش های صحرایی گروه کنترل افزایش (0/003>p) و گروه تمرین کاهش (0/002>p) معنی داری در پایان هفته هشتم نسبت به هفته اول یافته بود؛ هم چنین میزان قند خون در گزوه کنترل افزایش  (0/001>p) و گروه تمرین کاهش (0/0001>p) معنی داری در هفته هشتم نسبت به هفته اول یافته بود.

 تمرین استقامتی توانست وزن، میزان قند خون و محتوای پروتئین های mTOR و SREBP1 را تنظیم کند؛ بنابراین، تمرین استقامتی می تواند عاملی مهم برای کنترل و تنظیم سوخت وساز بافت چربی باشد و این نوع تمرینات می تواند برای آزمودنی های چاق مبتلا به دیافت نوع 2 مثمرثمر باشد.