بررسی تاریخی جایگاه داروسازان و ساختار داروخانه های بیمارستانی در تمدن اسلامی (نیمه قرن دوم تا نیمه قرن هشتم قمری)

 داروخانه و داروسازان مستقر در آن با کارکرد های مختلف ساخت و ارایه دارو به عنوان یکی از بخش های مهم بیمارستانی دوره تمدن اسلامی دارای نقش و جایگاه مهمی بوده است. واژه های خزانه الادویه، خزانه الشراب، داروخانه، صیدنه، صیدنانی در متون دوره اسلامی، برای نام داروخانه به کار رفته اند. هدف این مقاله پاسخ به این سوال است که جایگاه داروسازان و ساختار داروخانه های بیمارستانی در تمدن اسلامی چگونه بوده است؟

روش تحقیق این مقاله از نوع توصیفی تحلیلی مبتنی بر گردآوری اطلاعات به شیوه کتابخانه ای است که پس از فیش برداری منابع و مآخذ تاریخی به دسته بندی مطالب، تحلیل داده ها و نگارش مقاله اقدام شده است.

داروخانه ها در دوره اسلامی یکی از بخش های مهم بیمارستانی بودند و داروسازان در کنار پزشکان نقش مهمی در تهیه و ارایه دارو به بیماران ایفا می نمودند. تاریخ داروخانه ها ارتباط نزدیکی با تاریخ اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و درمانی عصر خود داشته و بخش جداناپذیری از فرهنگ و تمدن اسلامی به حساب می آید.

داروخانه های بیمارستانی در دوره اسلامی دارای سلسله مراتبی بودند، از جمله رییس، خازن، عده ای دستیار داروساز و تعدادی فروشنده یا نسخه پیچ دارو بودند که زیر نظر مهتار و یا صیدلانی ارشد فعالیت می کرده اند و نقش مهمی در بهبود بیماران داشته اند.