بررسی نقش واسطه ای جو عاطفی خانواده در رابطه میان تاب آوری و شادکامی در دانش آموزان

هدف از پژوهش حاضر شناسایی نقش واسطه ای جوعاطفی خانواده در رابطه میان تاب آوری با شادکامی بوده است. روش پژوهش غیرآزمایشی و طرح آن از نوع همبستگی (پیش بین) است. جامعه آماری این تحقیق دانش آموزان دختر و پسر دوره متوسطه دوم (سال دوم، سوم و پیش دانشگاهی یا همان سال چهارم) با میانگین سنی 16 سال شهر بروجرد در سال تحصیلی 96-1395 بوده است. بر اساس جدول کرجسی و مورگان (1970) 320 نفر از این جامعه برای نمونه کفایت می کند، اما با توجه به ریزش و برای کفایت بهتر 380 نفر با روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. داده های پژوهش با استفاده از پرسشنامه های جو عاطفی خانواده هیل برن (1964)، مقیاس تاب آوری کانر و دیویدسون (2003) و همچنین پرسشنامه شادکامی آکسفورد (2002) گردآوری شدند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش آماری تحلیل مسیر و نرم افزار لیزرل  (Lisrel 8.8) استفاده شد. با توجه به نتایج و بر اساس شاخصهای موجود (NFI، CFI، AGFI، GFI، RMSEA) می توان گفت که مدل تجربی از برازش لازم برخوردار است و جو عاطفی خانواده می تواند میانجی روابط تاب آوری با شادکامی باشد. با توجه به  یافته های پژوهش جوعاطفی خانواده در رابطه میان تاب آوری و شادکامی دانش آموزان به مثابه واسطه عمل می کند. نتایج پژوهش حاکی از آن است که تاب آوری افزایش جوعاطفی مثبت خانواده را در پی دارد و جوعاطفی خانواده نیز زمینه لازم را برای برخوردار شدن از سطوح بالاتر شادکامی فراهم می آورد. نتیجه کلی پژوهش اینکه تاب آوری بر جوعاطفی و جوعاطفی  نیز بر شادکامی تاثیرگذار است.