نقش سرمایه فرهنگی خانواده در سبکهای فرزندپروری: مطالعه ای در میان سرپرستان خانواده های رشت

امروزه ساختار جامعه برخوردار از یک فضای اجتماعی درهم آمیخته از اشکال متنوع سرمایه است که موقعیتهای اجتماعی را به لحاظ سلسله مراتبی از یکدیگر متمایز می سازد. در این میان سرمایه فرهنگی به عنوان پلی میان اقتصاد و فرهنگ نقشی بسزا دارد که سبب می شود خانواده به منزله یک متغیر فرهنگی اجتماعی اثری تعیین کننده در فرایندهای روانی و شیوه های تربیتی فردی و اجتماعی فرزندان خویش داشته باشد. لذا نگرشها و رفتارهای والدین که در قالب الگوی خانوادگی با شیوه های فرزندپروری نمود پیدا می کند، مستلزم شناخت و بررسی بیشتر است. هدف پژوهش حاضر بررسی نقش سرمایه فرهنگی در سبکهای فرزندپروری است. جامعه آماری این پژوهش شامل سرپرستان خانوارهای شهر رشت بوده است. در این مطالعه 383 سرپرست خانوار از پنج منطقه شهر رشت با روش  نمونه گیری طبقه بندی احتمالی انتخاب شدند. برای سنجش متغیرهای پژوهش از پرسشنامه محقق ساخته سرمایه فرهنگی براساس نظریه بوردیو و پرسشنامه فرزندپروری بامریند (1991) استفاده شده است. داده های به دست آمده با روش همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته اند. نتایج کلی نشان داد که رابطه ای معنادار میان سرمایه فرهنگی و  سبکهای  فرزندپروری وجود دارد. این رابطه در سبک استبدادی منفی و در سبکهای مقتدرانه و سهل گیرانه مثبت است. براساس نتایج رگرسیون چندمتغیره به شیوه همزمان کل متغیرهای مستقل (سرمایه فرهنگی تجسم یافته، سرمایه فرهنگی عینیت یافته، سرمایه فرهنگی نهادی، پایگاه اقتصادی- اجتماعی) 29/3، 43/8 و  17/8 درصد از تغییرات متغیرهای وابسته (سبکهای مستبدانه، مقتدرانه و سهل گیرانه) را تبیین می کنند. علاوه بر این سرمایه نهادی و پایگاه اقتصادی - اجتماعی بیشترین تاثیر را در سبکهای فرزندپروری دارند.