مکان یابی بیمارستان به منظور مدیریت سلامت شهروندان (نمونه موردی: منطقه 10 شهر شیراز)

امروزه افزایش جمعیت و به دنبال آن توسعه کالبدی شهرها، موجب کمبود زیرساخت ها و خدمات شهری در مناطق جدید شهری شده است. پژوهش حاضر با هدف مشخص نمودن نواحی محروم از خدمات درمانی (منطقه 10 شهر شیراز) و مکان یابی بهینه کاربری برای بیمارستان انجام شد.

این مطالعه از نوع توصیفی بود و با رویکرد شهروند محوری انجام گردید. اطلاعات مورد نیاز نیز از طرح تفصیلی منطقه به دست آمد. با طراحی پرسش نامه، از 10 نفر متخصصان حوزه سلامت و برنامه ریزی شهری درخواست شد تا به 3 معیار و 10 زیرمعیار امتیاز دهند و ارجحیت هر کدام از معیارها را مشخص نمایند. به منظور مکان یابی بهینه، از تحلیل سلسله مراتبی و سیستم اطلاعات جغرافیایی GIS (Geographic Information System) استفاده گردید.

تجمع بسیار زیاد کاربری بهداشتی- درمانی در مرکز شهر شیراز باعث شده است که مناطق شمال غربی و جنوب شرقی با کمبود کاربری درمانی مواجه باشند. پس از بررسی معیارها و زیرمعیارها، بهترین موقعیت های مکانی جهت احداث بیمارستان پیشنهاد گردید.

توزیع خدمات شهری و به ویژه خدمات درمانی، باید به گونه ای باشد که عدالت فضایی رعایت گردد. اراضی بایر و زمین های اوقافی، نزدیکی به معابر درجه یک و محدوده های با تراکم جمعیتی بالاتر، به عنوان موقعیت های برتر جهت مکان یابی بیمارستان ها پیشنهاد شد.