نقش صلاحیت و اخلاق حرفه ای در نگرش معلمان مقطع ابتدایی به شخصی سازی یادگیری

 شخصی سازی فرایند یادگیری در نظام های آموزشی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش صلاحیت و اخلاق حرفه ای در نگرش به شخصی سازی یادگیری معلمان مقطع ابتدایی انجام شده است.

پژوهش حاضر به روش توصیفی همبستگی روی 289 نفر از معلمان مقطع ابتدایی شهر بیرجند در سال تحصیلی 99-1398 انجام گرفت. نمونه گیری به روش خوشه ای چندمرحله ای انجام شد. برای جمع آوری داده ها از سه پرسشنامه استاندارد: صلاحیت حرفه ای بابایی نژاد (2014 م.)، اخلاق حرفه ای سی.پتی (2000 م.) و نگرش به شخصی سازی یادگیری پرپارد و همکاران (2018 م.) استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون های آماری رگرسیون چندگانه و ضریب همبستگی پیرسون در نرم افزار SPSS 18 تجزیه و تحلیل شد.

سطح نگرش معلمان به شخصی سازی یادگیری با میانگین 0/049±3/93، صلاحیت حرفه ای با میانگین 71/032±3/0 و اخلاق حرفه ای با میانگین 0/027±4/46 بالاتر از حد متوسط قرار داشت. بین مولفه های صلاحیت (شناختی، نگرشی، مدیریتی) و اخلاق حرفه ای با نگرش معلمان به شخصی سازی یادگیری ارتباط معنا داری مشاهده شد (P<0/01). صلاحیت های حرفه ای 38 % و اخلاق حرفه ای 28 % از تغییرات واریانس نگرش معلمان به شخصی سازی یادگیری را تبیین کردند. همچنین صلاحیت های حرفه ای 23 % از تغییرات واریانس اخلاق حرفه ای را تبیین نمود.

اهداف پژوهش برای مشارکت کنندگان توضیح داده شد و رضایت آگاهانه شفاهی آن ها کسب شد.

یافته ها نشان داد که ارتقای صلاحیت و اخلاق حرفه ای معلمان موجب بهبود نگرش آنان به شخصی سازی یادگیری می شود. بنابراین توصیه می شود با ارتقای صلاحیت های معلمان و آموزش اخلاق حرفه ای، نگرش آنان به شخصی سازی یادگیری را بهبود بخشید.