بررسی ارتباط هوش اخلاقی و تعلق پذیری بالینی با خودکارآمدی بالینی دانشجویان پرستاری دانشکده پرستاری و مامایی ارومیه در سال 1398
خودکارآمدی در بالین، بر عملکرد آینده دانشجویان پرستاری در جهت مراقبت مستقل از بیمار تاثیر دارد، که یکی از مهم ترین نیازهای کلیه دانشجویان جهت عملکرد صحیح در محیط های یادگیری، نیاز به مرتفع سازی حس تعلق و هوش اخلاقی به مثابه یک راهنما برای رفتار و اعمال هوشمندانه می باشد. لذا این مطالعه باهدف تعیین ارتباط هوش اخلاقی و تعلق پذیری بالینی با خودکارآمدی بالینی دانشجویان پرستاری دانشکده پرستاری و مامایی ارومیه در سال 1398 انجام شد.
پژوهش توصیفی همبستگی حاضر به صورت تمام شماری 216 دانشجوی پرستاری دانشکده پرستاری و مامایی ارومیه در سال 1398 انجام شد. داده ها با استفاده از پرسشنامه 4 بخشی مشخصات دموگرافیک، هوش اخلاقی، تعلق پذیری بالینی و خودکارآمدی عملکرد بالینی جمع آوری گردید. و آنالیز با نرم افزار SPSS نسخه 16 با استفاده از آزمون های توصیفی - همبستگی انجام شد.
نتایج نشان داد که بین هوش اخلاقی و تعلق پذیری با خودکارآمدی رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد، که رابطه بین خودکارآمدی با تعلق پذیری برابر 522/0 و با هوش اخلاقی برابر با 469/0 می باشد. همچنین بر اساس آزمون پیرسون رابطه خطی مستقیمی بین تعلق پذیری و هوش اخلاقی (580/0 r=، 0001/0P=) وجود داشت.
مسیولین باید با برنامه ریزی بهینه در آینده با ارتقاء کیفیت آموزش و بهبود سطح وضعیت خودکارآمدی بالینی دانشجویان پرستاری در ارتباط با تفهیم تعلق پذیری و هوش اخلاقی اقدام نمایند. در این راستا تلاش برای ایجاد شرایطی که دانشجویان احساس کنند به عنوان عضوی از تیم مراقبت با تعلق پذیری بیشتر می توانند عملکرد بالینی آن ها را بهبود بخشد.
دانشجو ، پرستاری ، هوش اخلاقی ، تعلق پذیری ، خودکارآمدی ، عملکرد بالینی
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.