تاثیرات وجوه بصری و مفهومی آینه کاری حرم حضرت شاهچراغ (ع) بر آثار هنری معاصر (مطالعه موردی آثار منیر فرمانفرماییان)

در معماری ایرانی اسلامی بهره گیری از هنر آینه کاری به عنوان نوعی دیوارنگاری مبتنی بر جلوه های نور، دارای اعتبار ساختاری و معنایی خاصی است که آن را از سایر انواع دیوارنگاری متمایز می گرداند. بارگاه حضرت احمدبن موسی(ع) ملقب به شاهچراغ، بنابر قرینه معنایی نام و کنیه اش، یکی از بزرگترین بناهایی است که از آینه کاری در انحاء گوناگون بهره برده است. از آنجا که شناخت بنیادین مصادیق هنر سنتی می تواند خلاء هویتی هنر معاصر را تا اندازه ای مرتفع سازد، لذا مطالعات تطبیقی این دو حوزه را می توان از ضروریات پژوهش های معاصر برشمرد. منیرفرمانفرماییان به عنوان یکی از چهره های شاخص هنر معاصر ایران در عرصه بین المللی دارای جایگاهی منحصر به فرد است. مطالعات نشان می دهند که هنرمند در آثارش از خصوصیات معنایی و صوری آینه کاری حرم حضرت شاهچراغ(ع) ملهم گردیده است. تحقیق حاضر، به روش توصیفی تحلیلی، جمع آوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای و میدانی، تجزیه و تحلیل داده ها به شیوه استقرایی بوده است. یافته های پژوهش نشان می دهند که در زمینه صوری برخی از نقوش اصلی در آینه کاری حرم حضرت شاهچراغ(ع) همچون گره، مقرنس، قاب بندی و نقشینه در آثار فرمانفرماییان نیز ملحوظ شده است و در زمینه معنایی خصایص مشترکی همچون، تجزیه فرم، القای حرکت، همزمانی بصری و بازنمود واقعیت که از بنیادی ترین دغدغه های هنرمدرن به حساب می آید در هر دو ساحت هنری مورد مطالعه، با اهداف صوری و معنایی مشابه ظهور یافته اند.