نمادشناسی نقش شیر بالدار در ایران و چین

مفاهیم رمزگونه و نشانه های نمادین، همواره، در هنر برای بیان اندیشه و عقاید آیینی و دینی و مذهبی به کار می رفته اند. با نگاهی به تاریخ هنر درمی یابیم که شیر، یکی از جانورانی بوده که در فرهنگ ها و تمدن های باستانی جنبه نمادین داشته و برای دست یابی به مفاهیم دیگر از ترکیب این نماد با عناصر نمادین دیگر از جمله بال مبادرت ورزیدند. در این پژوهش، سعی بر این است که، شباهت ها و تفاوت های نقش شیر بال دار در ایران و چین باستان بررسی شود. این پژوهش به روش تاریخی، تحلیلی- تطبیقی در جهت بررسی نقش شیر بال دار در این دو تمدن و معرفی برخی مفاهیم نمادین نهفته در آن ها، از طریق گردآوری اطلاعات کتابخانه‎ای و اسنادی صورت گرفته است. هدف از این پژوهش، جست وجوی مفاهیم و کهن الگوهای نقش شیر بال دار در هنر ایران باستان و چین و یافتن وابستگی ها و افتراقات این نماد در هر دو فرهنگ است. به منظور دست یابی به این مهم، نمایه شیر و بال را از نظر مفهوم و کاربرد اسطوره‎ای آن در هر دو تمدن عنوان کرده و با توجه به آثار باقی مانده از آن دوران، به بررسی آن ها می پردازیم. به نظر می رسد آغازین نمونه های نگاره شیر بال دار با مفهوم نگهبان معابد و مقابر، در تمدن عیلام شکل گرفته است و در تمدن ایران و سپس، در چین رواج پیدا کرده است.