تحلیل سیاست های ارتقاء اعضای هیات علمی در چارچوب نقش نهاد دانشگاه در توسعه نوآوری

امروز اجماع فراگیری درخصوص اثرگذار بودن نقش دانشگاه ها در نوآوری شکل گرفته به گونه ایکه حتی برخی تحت تاثیر دانشگاه های برتر جهان، دانشگاه ها را موتورهای نوآوری قلمداد نموده اند. این رویکرد در کشور ما نیز گسترش یافته و توانسته گفتمان سیاستی کشور را تحت تاثیر خود قرار دهد. ازاین رو درک درست از نقش دانشگاه ها در نوآوری یکی از شرایط لازم برای سیاستگذاری و توسعه دانشگاهی می باشد. ازسوی دیگر آیین نامه ارتقاء به عنوان یکی از مهم ترین و موثرترین اسناد سیاستی مرتبط با دانشگاه در کشور لازم است براساس فهم صحیحی از نقش دانشگاه ها در نوآوری طراحی شده باشد. در بخش اول نتایج پژوهش نشان می دهد دانشگاه ها، سهم اندکی در مشارکت مستقیم در نوآوری ازطریق تولید محصولات، نمونه های اولیه و اختراعات دارند. بلکه دانشگاه ها عموما از طریق روش های غیرمستقیم در توسعه نوآوری مشارکت می کنند. این درحالی است که در بخش دوم نتایج پژوهش نشان می دهد آیین نامه ارتقاء فقط به دسته ای از فعالیت ها شامل انتشار مقاله و فعالیت های آموزشی توجه نسبی نموده و از اهمیت سایر فعالیت ها ازجمله همکاری های پژوهشی صرفنظر نموده است. براین اساس تقویت جامعیت و توازن در آیین نامه برای پوشش اثربخش تر کانال های مشارکت دانشگاه ها در توسعه نوآوری؛ توجه بیشتر به کانال های تعاملی و همکارانه تبادل دانش و فناوری که ظرفیت جذب کمتری از سوی صنعت می طلبند؛ و افزایش انعطاف پذیری آیین نامه به منظور درنظر گرفتن عوامل موثر بر اهمیت و کاربرد متفاوت هر یک از کانال ها در حوزه های علمی و بخش های صنعتی گوناگون؛ و تمرکز بیشتر سیاست گذاران بر تقویت تقاضای علم و فناوری و ظرفیت جذب طرف تقاضا از جمله پیشنهادات سیاستی برآمده از این پژوهش است.