شناسایی و تعیین منابع عدم قطعیت اندازه گیری اکتیویته در ماتریس خاک

پایش محیطی که جزیی جدایی ناپذیر از ایمنی هسته ای می باشد همواره حایز اهمیت بوده و لزوم اجرای منظم، دقیق و با کیفیت آن ضروری است. روش طیف سنجی گاما به طور گسترده برای تشخیص و اندازه گیری رادیونوکلیدهای گامازا در نمونه های طبیعی استفاده می شود. در روش طیف سنجی گاما نیز مانند سایر مباحث اندازه گیری نیاز به تعیین میزان دقت از طریق مشخص کردن عدم قطعیت، بدیهی می باشد. هدف از این تحقیق شناسایی فاکتورهای تاثیرگذار بر عدم قطعیت و محاسبه آن به منظور نشان دادن میزان دقت اندازه گیری اکتیویته رادیونوکلیدهای گامازای نمونه خاک می باشد. برای انجام این تحقیق نمونه ی خاکی با وزن 243 گرم در ظرف استاندارد استوانه ای ساخته شد. سپس میزان اکتیویته رادیونوکلید سزیم-137  که دارای پیک انرژی 661 کیلوالکترون ولت می باشد با استفاده از آشکارساز ژرمانیوم با خلوص بالا و بازده نسبی %80 و برای زمان شمارش 72000 ثانیه محاسبه گردید. مقدار اکتیویته سزیم-137 در نمونه موردنظر 482 بکرل اندازه گیری شد. همچنین عدم قطعیت اندازه گیری اکتیویته فوق 4/33 بکرل محاسبه گردید. یافته های این تحقیق نشان می دهد که عدم قطعیت اندازه گیری اکتیویته با وجود در نظر گرفتن تمام فاکتورهای دخیل مقداری در حدود  9/6% داشته که این موضوع دقت و اطمینان پذیری بالای نتایج را نشان می دهد. همچنین از بین تمام عوامل تاثیرگذار در عدم قطعیت نهایی، عدم قطعیت شمارش و بازده سهم عمده ای را به خود اختصاص می دهند.