اثرات محافظتی لاکتوفرین در برابر سمیت دوکسوروبیسین بر روی گناد اصلی موش صحرایی: کارآزمایی تجربی تصادفی شده شاهددار

دوکسوروبیسین به صورت گسترده در درمان تومورهای توپر اندام ها و بدخیمی های خونی کاربرد دارد، ولی سمیت ایجادشده توسط آن کاربردش را محدود کرده است. هدف این مطالعه ارزیابی اثرات محافظتی لاکتوفرین در برابر سمیت دوکسوروبیسین بر روی گناد اصلی موش صحرایی است.

24 سر موش صحرایی نر بالغ نژاد ویستار به چهار گروه تقسیم شدند. به گروه شاهد سرم فیزیولوژی به صورت داخل صفاقی و بعد خوراکی، به گروه دوم دوکسوروبیسین به صورت داخل صفاقی، به گروه سوم به صورت داخل صفاقی داروی دوکسوروبیسین و به صورت خوراکی لاکتوفرین چهار ساعت پس از تجویز دارو و به گروه چهارم لاکتوفرین به صورت خوراکی تجویز شد. تجویز به صورت هفتگی انجام پذیرفت. بعد از تشریح، بیضه حیوان بعد از پاساژ بافتی و رنگ آمیزی موردمطالعه قرار گرفت.

میانگین قطر لوله های اسپرم ساز بین گروه شاهد (28/0 ± 82/200 میکرومتر) و گروه دوکسوروبیسین (73/1 ± 28/114 میکرومتر) و بین گروه شاهد و گروه دوکسوروبیسین + لاکتوفرین (57/0 ± 10/178 میکرومتر) واجد تفاوت معنی داری ازنظر آماری می باشد (05/0P≤) و بین گروه لاکتوفرین (57/0± 32/200 میکرومتر) و گروه دوکسوروبیسین و گروه دوکسوروبیسین + لاکتوفرین نیز تفاوت معنی داری ازنظر آماری وجود دارد (05/0P≤).
تفاوت میانگین ضخامت اپی تلیوم لوله های اسپرم ساز بین گروه شاهد (57/0 ± 80/58 میکرومتر) و گروه دوکسوروبیسین (47/3 ± 07/31 میکرومتر) و بین گروه شاهد و گروه دوکسوروبیسین + لاکتوفرین (57/0 ± 45/49 میکرومتر) ازنظر آماری معنی داری می باشد (05/0P≤). همچنین، بین گروه لاکتوفرین (00/1± 14/59 میکرومتر) و گروه های دوکسوروبیسین و گروه دوکسوروبیسین + لاکتوفرین ازنظر آماری تفاوت معنی داری وجود دارد (05/0P≤). همچنین، تجویز هم زمان لاکتوفرین موجب افزایش قابل ملاحظه تعداد سلول های واجد واکنش مثبت نسبت به رنگ آمیزی ایمونوهیستوشیمی PCNA و HSP70 در مقایسه با گروه دوکسوروبیسین گردید (05/0P≤).

از لاکتوفرین می توان جهت کاهش عوارض جانبی دوکسوروبیسین بر روی اندام های تولیدمثلی مانند بیضه استفاده نمود.