امکان و امتناع نظارت قضایی بر مصوبات شورای عالی انقلاب فرهنگی؛ رویکردی جامعه شناسانه به نقش دادرس در رویه دیوان عدالت اداری

در رویکرد واقع گرایی حقوقی، «حقوق زنده» عمل دادرس است؛ ازاین روی، رویه قضایی واجد جایگاهی بی بدیل در پویایی و درنتیجه، کارآمدی نظم و نظام حقوقی است. براین اساس، در چارچوب موضوعی این نوشتار، قاعده گذاری قضایی؛ مبنای دیگری برای ایجاد هنجارهای حقوقی از جمله لزوم نظارت قضایی بر اعمال اعمال اداری است؛ ازاین روی، این نوشته با لحاظ اصول حکمرانی مطلوب مانند حاکمیت شکلی و ماهوی قانون ازیک سو و صیانت از حق ها و آزادی های بنیادین از دیگرسو، با هدف تبیین ضرورت اعمال نظارت قضایی بر همه هنجارهای حقوقی از جمله مصوبات شورای عالی انقلاب فرهنگی به نگارش درآمده است؛ اما ازآنجاکه ماهیت حقوقی مصوبات شورا، چالش هایی را برای چگونگی نظارت پذیری بر مصوبات آن ایجاد کرده است؛ این مقاله درصدد پاسخ به این پرسش است که آیا با تفسیر کارکردگرایانه قضات از منطق اصول 159 و 170 قانون اساسی، امکان نظارت قضایی بر مصوبات شورا وجود دارد؟ بر این بنیاد، با روش شناسی توصیفی-تحلیلی و با بررسی موردی رویه دیوان عدالت اداری، به این نتیجه رسیده ایم که امکان نظارت پذیری مصوبات شورای عالی انقلاب فرهنگی وجود دارد.