نگرشی تاریخی تحلیلی به قرائت زید بن علی (از نظر شکل گیری و دارا بودن معیارهای صحت قرائت)

ابن مجاهد، قاری بغداد، در قرن چهارم هجری با استفاده از منصب شیخ القرایی و نفوذ سیاسی و با توجه به رواج و شهرت حدیث نزول قرآن بر هفت حرف، هفت قرایت از پنج شهر مهم را رسمیت بخشد و به تدریج در بستر زمان سایر قرایات به عنوان شاذ شناخته شدند. درحالی که بسیاری از این قرایات شاذ، شرایط صحت یک قرایت صحیح را دارا بودند. نگارنده در این پژوهش بر آن است که قرایت زید بن علی را که در زمره قرایات شاذ قرار دارد، بررسی کند؛ زیرا بنا بر نقل شیخ طوسی در الفهرست، زید به صحت قرایت خود اطمینان داشته و آن را منتسب به حضرت علی j می نموده است. از این رو، نگارنده سعی دارد با رویکردی تحلیلی تاریخی درباره چگونگی شکل گیری قرایت زید در مدینه، به بازیابی معیارهای صحت قرایت زید با معیارهای صحت قرایت از دیدگاه ابن جزری بپردازد که درنهایت با توجه به بررسی انجام شده، باید گفت که قرایت زید بن علی، معیارهای صحت قرایت را تا حد زیادی داراست، همچنین بررسی تاثیر قرایت زید بر تفسیر قرآن، مولفه ی دیگری از این پژوهش است.