تغییرات بافتی و فعالیت ضد دیابتی لاکتوباسیلوس پلانتاروم بر سلول های بتا لوزالمعده در موش صحرایی دیابتی شده توسط آلوکسان

بیماری دیابت یک بیماری مزمن است که در آن تولید یا عملکرد انسولین دچار اشکال می شود. این هورمون توسط سلول های بتای لوزالمعده ترشح می گردد و عمل اصلی آن پایین آوردن قند خون است. پروبیوتیک ها میکروارگانیسم های زنده ای هستند که باعث تقویت و تعادل در فلور میکروبی روده شده و اثرات مفیدی را در سلامتی میزبان به همراه دارند.

 در این تحقیق 32 موش در 4 گروه تقسیم شدند: گروه اول (کنترل غیر دیابتی)، گروه دوم (کنترل دیابتی)، گروه سوم (دیابتی تحت تیمار با لاکتوباسیلوس پلانتاروم)، گروه چهارم (دیابتی تحت تیمار با گلی بن کلامید). بعد از خون گیری و جدا کردن سرم، مقدار گلوکز و انسولین سرم به ترتیب با استفاده از کیت آنزیمی و با روش الایزا اندازه گیری شد. همچنین برش هایی از پانکراس تهیه و میانگین قطر جزایر لانگرهانس موردبررسی قرار گرفت.

نتایج حاکی از کاهش معنی داری در میزان گلوکز در گروه تیمار با لاکتوباسیلوس پلانتاروم در مقایسه با گروه کنترل دیابتی، بود (05/0<p) که این اثر مشابه داروی گلی بن کلامید است. علاوه بر این در گروه تیمار شده با لاکتوباسیلوس پلانتاروم، میزان انسولین تغییر معنی داری نسبت به گروه دیابتی نشان نداد. همچنین بررسی های بافت شناسی پانکراس نشان داد که این باکتری در روند بهبودی بافت پانکراس نیز تاثیر دارد.

نتایج حاکی از آن است که لاکتو باسیلوس پلانتاروم دارای اثرات مثبت در کنترل قند خون در موش های دیابتی شده توسط آلوکسان بوده و شاید بتوانند از آن به عنوان مکمل های دارویی مناسب برای کنترل قند خون مورد توجه قرار گیرند.