نقش نوع پوشش نانوذرات نقره در دارورسانی کارا: برهمکنش با پروتئین سرم آلبومین انسانی

استفاده از نانو ذرات نقره (AgNPs) در نانوپزشکی و داروسازی بسیار متداول شده است. نانوذرات نقره از طرق مختلف سنتز می شوند. میزان اتصال دارو به پروتئین سرم آلبومین انسانی (HSA)، به عنوان فراوان ترین پروتئین در سیستم گردش خون، در غلظت درمانی و میزان دسترسی بافت هدف به دارو موثر است. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر نوع پوشش مورداستفاده در سنتز AgNPs بر میزان برهمکنش این نانوذرات با HSA است.

از طیف سنجی فلورسانس، طیف سنجی دورنگ نمایی دورانی (CD) و آنالیز پتانسیل زتا جهت بررسی تغییرات ایجادشده بر ساختار HSA در هنگام افزودن نانوذرات نقره با ماتریس پراکنده اتیلن گلیکول، نانوذرات نقره حاوی پایدارکننده سدیم سیترات و نانوذرات نقره بدون پوشش استفاده گردید.

خاموشی نشر فلورسانس نشان داد نانوذرات نقره حاوی ماتریس پراکنده اتیلن گلیکول با ثابت اتصال (Ka) بالاتر (M-1104×56) در مقایسه با دو نوع نانوذره دیگر با HSA برهمکنش می دهند. مطالعات CD نشانگر کاهش محتوای آلفا هلیکس پروتئین به ویژه پس از افزودن نانوذرات نقره حاوی ماتریس پراکنده اتیلن گلیکول (از 45/51% به 71/41%) است. آنالیز پتانسیل زتا بیانگر کاهش بار سطحی HSA به ویژه پس از افزودن نانوذرات نقره حاوی ماتریس پراکنده اتیلن گلیکول از (mV 73/16- به mV 79/11-) است.

نتایج این مطالعه نشان داد نانوذرات نقره حاوی ماتریس پراکنده اتیلن گلیکول نسبت به دو نوع نانوذره دیگر برهمکنش قوی تری با HSA دارند؛ بنابراین نوع پوشش انتخابی در سنتز نانوذرات نقره، بر میزان برهمکنش آن ها با HSA و درنتیجه انتقال و پخش آن ها در خون تاثیرگذار است.