اثرات تزریق درون تخم مرغی سطوح مختلف منابع آلی و معدنی عنصر روی بر پارامترهای تفریخ، خصوصیات اسکلتی و عملکرد جوجه های گوشتی

هدف از مطالعه حاضر بررسی اثرات تزریق درون تخم مرغی سطوح مختلف منابع عنصر روی (آلی و معدنی) بر برخی از پارامترهای تفریخ، خصوصیات اسکلتی و عملکرد جوجه های گوشتی است. درمطالعه حاضر 480 عدد تخم مرغ در 6 تیمار 20 عددی با 4 تکرار انجام گرفت. تیمارها شامل 1) بدون تزریق، 2) تزریق نیم سی سی سرم فیزیولوژی، 3) تزریق 80 میکروگرم سولفات روی محلول در نیم سی سی سرم فیزیولوژی، 4) تزریق 100 میکروگرم سولفات روی محلول در نیم سی سی سرم فیزیولوژی، 5) تزریق 80 میکروگرم کیلات روی محلول در نیم سی سی سرم فیزیولوژی و 6) تزریق 100 میکروگرم روی-متیونین محلول در نیم سی سی سرم فیزیولوژی در روز 17 انکوباسون بود. بعد از تفریخ، از هر تکرار 2 جوجه انتخاب و استخوان ران پای راست برای سنجش عنصر روی برداشته شد.نتایج نشان داد وزن جوجه های تفریخ شده تفاوت آماری معنی داری ندارند و بالاترین درصد تفریخ مربوط به تیمارهای تزریق 100 میکروگرم روی- متیونین و تزریق 80 میکروگرم سولفات روی است (p <0.05). همچنین تزریق منبع آلی و معدنی روی سبب افزایش وزن و مقدار روی استخوان درشت نی می شود(p <0.05).تزریق درون تخم مرغی 80 و 100 میکروگرم روی- متیونین به افزایش مقدار روی درشت نی در سن 21 روزگی منتهی شد (p <0.05). طول درشت نی نیز با تزریق درون تخم مرغی تزریق 100 میکروگرم سولفات روی و تزریق 80 میکروگرم روی- متیونین نسبت به دیگر تیمارها افزایش نشان داد (p <0.05). تفاوت آماری معنی داری در قابلیت هضم ایلیومی(خوراک مصرفی، افزایش وزن و ضریب تبدیل غذایی)با تزریق درون تخم مرغی سطوح مختلف منابع آلی و معدنی عنصر روی دیده نشد.