تاثیر مشاوره گروهی مبتنی بر کیفیت زندگی درمانی، بر واکنش های روان شناختی مراقبان خانوادگی معتادان

اعتیاد به عنوان یک بحران و یک اختلال مزمن طولانی مدت می تواند باعث ایجاد علایمی در سلامت روانی فرد مصرف کننده و اعضای خانواده شود که شایع ترین آن ها استرس، اضطراب و افسردگی است. مطالعه حاضر با هدف تعیین اثربخشی مداخله کیفیت زندگی درمانی، بر واکنش های روان شناختی مراقبان خانوادگی معتادان انجام یافته است.

این پژوهش یک کارآزمایی بالینی است. جامعه پژوهش شامل مراقبان خانوادگی معتادان بستری در بیمارستان روان پزشکی بهاران شهر زاهدان در سال 1397 بود. نمونه ها 80 نفر بودند که به طور تصادفی ساده به دو گروه مداخله و کنترل تقسیم شدند. مراقبان گروه مداخله هشت جلسه مشاوره گروهی مبتنی بر کیفیت زندگی درمانی را به صورت یک روز درمیان و براساس محتوای تعیین شده دریافت کردند. پس از گذشت 8 هفته از پایان مداخله، داده ها با پرسشنامه 21 سوالی افسردگی، اضطراب و استرس (DASS-21) جمع آوری و در نرم افزار SPSS ویرایش 21 و با استفاده از آزمون های آماری تی زوجی، تی مستقل، کای دو و کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل اماری قرار گرفت.

پس از مداخله کیفیت زندگی درمانی، میانگین نمره استرس، اضطراب و افسردگی (به ترتیب 36/4±50/11، 49/3±05/11 ، 67/4±57/10) مراقبان خانوادگی گروه مداخله به طور معناداری پایین تر از گروه کنترل (به ترتیب 93/4±67/14، 33/4±02/14، 77/4±40/13) بود (01/0<p). قبل از مداخله بین دو گروه از نظر این متغیرها تفاوتی وجود نداشت.

 مشاوره کیفیت زندگی درمانی در این مطالعه تاثیر مثبت و معناداری بر کاهش شدت واکنش های روان شناختی مراقبان خانوادگی معتادان داشت؛ بنابراین استفاده از این رویکرد مشاوره ای به موازات برنامه های ترک اعتیاد به منظور افزایش رفاه و سلامت روان شناختی مراقبان خانوادگی به ارایه دهندگان خدمات درمانی و مراقبتی توصیه می شود.