مقایسه تاثیر روش های ایفای نقش و سخن رانی بر آگاهی کودکان دبستانی در زمینه تغذیه سالم

آموزش تغذیه صحیح یکی از مهم ترین اولویت ها در همه دوران های زندگی به خصوص در سنین کودکی است. روش آموزش نیز یکی از ارکان مهم در موثر بودن آموزش تلقی می شود. لذا این مطالعه با هدف مقایسه تاثیر روش های ایفای نقش و سخن رانی بر آگاهی کودکان دبستانی در زمینه تغذیه سالم انجام یافته است.

این مطالعه نیمه تجربی در مورد 60 دانش آموز ابتدایی دوره دوم شهر گناباد در سال 1396 انجام یافته است. شرکت کنندگان به روش تصادفی چندمرحله ای انتخاب و به دو گروه ایفای نقش و سخن رانی تخصیص یافتند. آگاهی دانش آموزان قبل، بلافاصله و یک ماه بعد از آموزش به وسیله پرسشنامه محقق ساخته سنجیده شد. داده ها در نرم افزار SPSS نسخه 16 و با استفاده از آمار توصیفی و تحلیلی، تحلیل شد. 05/0≤p معنادار در نظر گرفته شد.

 میانگین نمره آگاهی در گروه ایفای نقش قبل، بلافاصله و یک ماه بعد از مداخله به ترتیب 55/2±77/10، 15/55±1/14 و 10/1±50/14 و در گروه سخنرانی به ترتیب 85/1±07/11، 43/1±72/13 و 84/2±47/11 (دامنه نمرات قابل کسب 16-0) بود. بین میانگین آگاهی قبل، بلافاصله و یک ماه بعد از مداخله در دو گروه تفاوت آماری معناداری وجود داشت (001/0<p) و افزایش آگاهی در روش ایفای نقش بیش تر از سخنرانی بود.

 با توجه به تاثیر بیش تر شیوه ایفای نقش نسبت به سخن رانی در آموزش تغذیه سالم در کودکان سن مدرسه، پیشنهاد می شود در برنامه آموزش تغذیه در مدارس از روش های جذاب، پویا و موثرتری همچون ایفای نقش، متناسب با اهداف رفتاری آموزشی استفاده شود تا علاوه بر افزایش بازده آموزشی، موجب ماندگاری بیش تر اثرات آموزش و یادگیری پایدارتر دانش آموزان گردد.