تاثیر الکتروآکوپانچر بر درد، ناتوانی عملکردی و تغییرات التراسونوگرافی عضله ی گلوتئوس ماگزیموس در بیماران مبتلا به کمردرد مزمن غیر اختصاصی با نقاط ماشه ای عضله ی گلوتئوس ماگزیموس

کمردرد یکی از مشکلات مهم عضلانی اسکلتی می باشد. وجود نقاط ماشه ای عضله گلوتیوس ماکزیموس از عوامل افزایش دهنده کمردرد می باشد. هدف از این پژوهش بررسی تاثیر الکترواکوپانچر بر درد، ناتوانی عملکردی و تغییرات التراسونوگرافی عضله ی گلوتیوس ماگزیموس در افراد مبتلا به کمردرد مزمن غیر اختصاصی با نقاط ماشه ای عضله ی گلوتیوس ماگزیموس بود.

 این تحقیق کارآزمایی بالینی بر روی 38 فرد مبتلا به کمردرد مزمن غیر اختصاصی با دامنه سنی 50-20 انجام شد. شرکت کننده ها به صورت تصادفی در دو گروه مداخله و شاهد تقسیم شدند. نمره پرسش نامه های مقیاس دیداری درد و ناتوانی عملکردی این افراد ثبت گردید. ضخامت عضله ی گلوتیوس ماگزیموس اندازه گیری شد. در گروه شاهد، درمان روتین فیزیوتراپی طی 10 جلسه (3 تکرار در هفته) انجام پذیرفت. گروه درمان علاوه بر درمان روتین فیزیوتراپی، طی 4 جلسه (2 تکرار در هفته) تحت درمان الکتروآکوپانچر عضله ی گلوتیوس ماگزیموس قرار گرفتند. پس از پایان دوره ی درمان و دو هفته بعد از آخرین جلسه ی درمان متغیرها مجددا ارزیابی قرار گرفتند.

نتایج نشان داد که ضخامت عضله ی گلوتیوس ماگزیموس در وضعیت انقباض  و درد ناحیه ی کمر بین دو گروه تفاوت آماری معناداری نداشت اما در سایر متغیرها شامل درد ناحیه ی گلوتیال (000/0=P) و نمره ی پرسش نامه ی  ناتوانی (007/0= P) تفاوت معناداری بین دو گروه مشاهده گردید.

 درمان الکتروآکوپانچر یک روش موثر در درمان بیماران مبتلا به کمردرد مزمن غیر اختصاصی با نقاط ماشه ای گلوتیوس ماگزیموس است. ترکیب الکتروآکوپانکچر با درمان روتین فیزیوتراپی نسبت به درمان روتین فیزیوتراپی می تواند باعث کاهش معنادار درد ناحیه ی گلوتیال و ناتوانی عملکردی گردد.