بررسی اثرات ورزش اجباری بر حافظه فضایی و رفتار اضطرابی در موش های اوارکتومی شده وابسته به مرفین

مطالعات قبلی در آزمایشگاه ما نشان می دهد که ورزش سبب اصلاح اختلالات شناختی و رفتاری در موش های ماده سالم می شود. با این وجود، اثرات ورزش روی اختلالات شناختی- رفتاری ناشی از مصرف مزمن مرفین در موش های دچار یایسگی تجربی (اوارکتومی شده) مشخص نیست. هدف این مطالعه، بررسی اثر ورزش اجباری ملایم و متوسط بر حافظه مکان اشیاء و رفتار اضطرابی در رت های اوارکتومی شده وابسته به مرفین در طی مرحله ترک بود.

 در این مطالعه تجربی از موش های بزرگ آزمایشگاهی ماده نژاد ویستار استفاده شد. در گروه کنترل یا فاقد تخمدان تزریق زیرجلدی مرفین (mg/kg10) یا سالین دوبار در روز با فاصله 12 ساعت در طی مدت 10 روز انجام شد. سپس موش ها طبق پروتکل ورزشی به مدت 4 هفته و هر هفته 5 روز ورزش ملایم یا متوسط (با تردمیل) انجام دادند. سپس حافظه تعیین مکان اشیاء و رفتارهای شبه اضطرابی (در ماز مرتفع بعلاوه ای شکل) ارزیابی شد.

 تزریق مزمن مرفین، میزان اضطراب (کاهش ورود و زمان گذرانده شده در بازوی باز ماز بعلاوه ای شکل مرتفع) را در موش های سالم ولی نه اوارکتومی شده افزایش داد و این اثر، توسط ورزش ملایم و متوسط اصلاح شد. ورزش ملایم و متوسط در گروه های کنترل غیرمرفینی نیز اثر ضد اضطرابی داشت. مرفین، اثر معنی داری بر حافظه فضایی تعیین مکان شی در موش های سالم و اوارکتومی شده نداشت. ورزش متوسط سبب افزایش حافظه فضایی در موش های سالم و اوارکتومی شده غیروابسته ولی نه وابسته به مرفین شد.

 به طور کلی، نتایج این مطالعه نشان می دهد هورمون های تخمدانی احتمالا اثرات مصرف مزمن مرفین را روی حافظه فضایی و رفتارهای اضطرابی تحت تاثیر قرار می دهند و بررسی این ارتباط پیچیده نیازمند تحقیقات بیش تر است.