رسالت باورهای عامیانه در رمان «ریح الجنوب» با تکیه بر تابو و خرافه

فرهنگ عامیانه، فرهنگ و دانش بومی است که امور ملموس و غیرملموسی مانند عقاید، آداب و رسوم، دانش، تکنولوژی و طبابت عمومی را شامل می شود. تابو و خرافه، باورهای عامیانه ای هستند که انعکاس آنها در متون ادبی، تاثیر زیادی بر افکار و باورهای توده های مردم دارد. "عبدالحمید بن هدوقه" نویسنده الجزایری در رمان  "ریح الجنوب" جلوه هایی از فرهنگ عامیانه را به تصویر کشیده است. این پژوهش به روش توصیفی - تحلیلی و نقدی ضمن بررسی موضوعات و اهدافی که نویسنده برای بیان آنها از عناصر تابو و خرافه استفاده نموده، به این نتیجه رسید که هدف نویسنده از پرداختن به ویژگی ها و شاخصه های اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی کشور و توصیف الجزایر سنتی و مقایسه آن با الجزایر مدرن و امروزی، ترسیم بهتر چالش های فکری نسل جوان و گذشته و به نقدکشیدن این سنت ها بوده است. وی این سنت ها را با در نظرگرفتن مقتضیات زمانه و سیر تحول داستان، در طیف وسیعی از تابوها و خرافه ها به تصویر کشیده؛ تابوی جزاء، مکان، انحصار زن و محدودیت معاشرت اجتماعی دختران، مصادیقی از تابوها و قراردادن ظروف سفالین روی قبرها به منظور سیراب کردن روح آنها، اعتقاد به پرخوری در مراسم عزای متوفی با هدف رساندن رحمت و ثواب بیشتر به وی، نسبت دادن بروز مشکلات و حوادث ناگوار به جن و ارواح و زبان گذاشتن دراویش بر داس های گداخته برای استجابت دعای نزول باران، نمونه های آشکاری از خرافات در رمان ریح الجنوب است.