تاثیر یک دوره تمرین مقاومتی بر شاخص های آتروژین، ائوتاکسین و IL-10 در زنان چاق

هدف از انجام تحقیق حاضر تعیین تاثیر یک دوره تمرین مقاومتی بر شاخص های آتروژین، ایوتاکسین و IL-10 در زنان چاق بود.

برای انجام این تحقیق نیمه تجربی و کاربردی 30 نفر از بین زنان چاق 30-45 ساله دانشگاه آزاد تهران جنوب انتخاب و به دو گروه تمرین مقاومتی (10 نفر) و کنترل (10 نفر) تقسیم شدند. در مرحله بعد و 24 ساعت قبل از شروع تمرینات، ویژگی های فردی آزمودنی ها و متغیرهای تحقیق (آتروژین، ایوتاکسین و IL-10) در بافت خون و در مرحله پیش آزمون اندازه گیری شد. در ادامه آزمودنی های گروه تمرین مقاومتی برنامه تمرین خود را بدین صورت انجام دادند که ابتدا 1RM آن ها با استفاده از فرمول برزیکی به دست آمد. سپس آزمودنی ها تمرینات خود را به مدت 8 هفته، سه جلسه در هفته با شدت 40 درصد و 5 تکرار در هفته اول شروع کرده و شدت به صورت تدریجی افزایش یافت تا در هفته 8 به 90 درصد با 20 تکرار برسد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های تی وابسته، تحلیل واریانس دو طرفه و بونفرونی  استفاده شد.

نتایج نشان داد یک دوره تمرین مقاومتی بر میزان آتروژین و ایوتاکسین در زنان چاق تاثیر معنی داری ندارد، اما بر میزان IL-10 تاثیر معنی داری دارد.

با توجه به عدم تاثیر معنی دار تمرین مقاومتی بر آتروژین و ایوتاکسین توصیه می شود زنان چاق از تمرینات مقاومتی با مشورت پزشک استفاده کنند.