بررسی رفتارهای خود مراقبتی و شان ذاتی و ارتباط آن با برخی عوامل در سالمندان مبتلا به نارسایی مزمن قلبی مراجعه کننده به درمانگاه های قلب وابسته به دانشگاه علوم پزشکی گلستان در سال 1398

  بیماری های مزمن، با کهولت سن به طور معنی داری افزایش می یابد. بنابراین فعالیت های خودمراقبتی می تواند سالمند را به سمت حفظ سلامتی و افزایش شان سوق دهد. مطالعه حاضر با هدف تعیین رفتارهای خودمراقبتی و شان ذاتی و ارتباط آن با برخی عوامل جمعیت شناختی و بالینی در سالمندان مبتلا به نارسایی مزمن قلبی انجام شد.

  این مطالعه توصیفی- تحلیلی بر روی 109 سالمند مبتلا به نارسایی مزمن قلبی مراجعه کننده به درمانگاه های قلب دانشگاه علوم پزشکی گلستان انجام شد. جمع آوری داده ها با فرم عوامل جمعیت شناختی و بالینی، پرسشنامه های استاندارد شان ذاتی و رفتار خودمراقبتی انجام شد. تحلیل داده ها با 18 - SPSS و آزمون های آماری میانگین، انحراف معیار، تی مستقل، من ویتنی، واریانس یک طرفه و کروسکال والیس در سطح معنی داری 05/0 انجام شد.

  نمره رفتار های خودمراقبتی2/52±22/4 (از 60-12) و شان ذاتی 9/89±121/44 (از 144-24) بود . متغیر سطح تحصیلات با هر دو رفتار های خود مراقبتی و شان تفاوت معنی دار داشت (030/0P=)، (040/0 P=)، در حالی که متغیرهای قومیت (001/0 P=)، وضعیت اشتغال (020/0P=) و نوع بیمه (009/0P=) فقط با شان تفاوت معنی دار آماری را نشان دادند. همچنین از بین عوامل بالینی متغیر شاخص توده بدنی  با  شان معنی دار شد(020/0P=)، در حالی که عوامل بالینی با  رفتار های خودمراقبتی تفاوت معنی دار نداشتند.

در مطالعه حاضر، نمره رفتارخودمراقبتی و شان ذاتی در سطح مطلوب بود. همچنین عوامل جمعیت شناختی بیشتر از متغیرهای بالینی با رفتار خود مراقبتی و شان ذاتی ارتباط را نشان دادند.