اثربخشی کاربرد بازی مبتنی بر تعامل والد-کودک بر خشم، اضطراب و تنظیم شناختی هیجان در دانش آموزان پرخاشگر

در عصر حاضر مشکل پرخاشگری معضلی اساسی در تربیت کودکان ایجاده کرده است و می توان احساس خشم و اضطراب و هیجان ناشی از برانگیختگی را به واسطه بازی بر پایه تعامل والد-کودک بهبود بخشید. بازی ابزاری مناسب برای درمانگران کودک جهت مداخله در مشکلات رفتاری مثل پرخاشگری کودکان است؛ لذا هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی کاربرد بازی مبتنی بر تعامل والد-کودک بر خشم و اضطراب و تنظیم شناختی هیجان در دانش آموزان پرخاشگر بود. 

 روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه بود. نمونه پژوهش 32 دانش آموز پرخاشگر با دامنه سنی 9تا13 سال در کلاس های سوم تا هفتم مدارس ابتدایی شهر تهران در سال تحصیلی98-1397 بودند که به صورت هدف مند انتخاب شدند. از این تعداد 16 نفر در گروه آزمایش و 16 نفر در گروه گواه قرار گرفتند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه خشم (نلسون و فینچ، 2000) و پرسشنامه اضطراب اسپنس (1998) و پرسشنامه تنظیم شناختی هیجانی (گارنفسکی و همکاران، 2001) بود. جلسات بازی مبتنی بر تعامل والد-کودک براساس راهنمای عملی بازی مبتنی بر تعامل والد-کودک (براتون و لندرث، 2005) در گروه آزمایش طی دوازده جلسه 90دقیقه ای اجرا شد. برای تحلیل داده ها، نرم افزار SPSS نسخه 22 با سطح معناداری 0٫05 و روش تحلیل کوواریانس چندمتغیره و تحلیل کوواریانس تک متغیره به کار رفت.

 نتایج حاصل از تحلیل داده ها نشان داد، کاربرد روش بازی مبتنی بر تعامل والد-کودک باعث کاهش خشم (0٫001>p)، اضطراب (0٫001>p)، تنظیم شناختی هیجانی منفی (0٫001>p) و افزایش تنظیم شناختی هیجانی مثبت (0٫001>p) دانش آموزان پرخاشگر گروه آزمایش درمقایسه با گروه گواه شده است. 

 براساس یافته های این پژوهش رویکرد بازی مبتنی بر تعامل والد-کودک روشی موثر در افزایش تنظیم شناختی هیجانی مثبت و نیز کاهش خشم و اضطراب و تنظیم شناختی هیجانی منفی در دانش آموزان پرخاشگر است.