اثربخشی برنامه فرزندپروری براساس مدل ساندرز بر تنظیم هیجان مادران و تعامل مادر و کودک با اختلال رفتاری

مادران کودکان با اختلال رفتاری در تنظیم هیجان خویش و تعامل با فرزندشان با چالش های زیادی مواجه می شوند. فرزندپروری نامناسب منجربه واکنش های هیجانی نامطلوب و تعامل نامناسب با کودک می شود؛ بنابراین، پژوهش حاضر به منظور بررسی اثربخشی برنامه فرزندپروری براساس مدل ساندرز بر تنظیم هیجان مادران و تعامل مادر و کودک با اختلال رفتاری انجام شد.

 پژوهش حاضر، مطالعه ای شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش را مادران کودکان با اختلال رفتاری شهرستان ورامین تشکیل دادند. آزمودنی ها به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند؛ به نحوی که اعضای هر گروه پانزده نفر بود. برای گروه آزمایش، آموزش برنامه فرزندپروری براساس مدل ساندرز در ده جلسه اجرا شد؛ درحالی که گروه کنترل در این جلسات شرکت نکرد. ابزارهای این پژوهش پرسشنامه تنظیم شناختی هیجان گارنفسکی و کرایج و مقیاس رابطه کودک-والد رابرت سی پیانتا بود. داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس چندمتغیری در سطح معناداری 0٫05 تحلیل شد.

نتایج تحلیل کوواریانس چندمتغیری نشان داد که آموزش برنامه فرزندپروری براساس مدل ساندرز بر تنظیم هیجان در مادران و تعامل مادر و کودک با اختلال رفتاری در مرحله پس آزمون اثر معناداری دارد (0٫001>p). درواقع، آموزش برنامه فرزندپروری براساس مدل ساندرز سبب بهبود تنظیم هیجان در مادران و تعامل مادر و کودک با اختلال رفتاری شده است. 

براساس یافته های پژوهش، برنامه ریزی برای آموزش برنامه فرزندپروری براساس مدل ساندرز نقش مهمی در تنظیم هیجان مادران و تعامل مادر و کودک با اختلال رفتاری دارد.