اثربخشی آموزش برنامه توان بخشی شناختی بر ظرفیت هوشی و تنظیم شناختی هیجان دانش آموزان با آسیب شنوایی

پژوهش حاضر به منظور بررسی اثربخشی آموزش برنامه توان بخشی شناختی بر ظرفیت هوشی و تنظیم شناختی هیجان دانش آموزان با آسیب شنوایی انجام شد. 

 پژوهش حاضر، مطالعه ای نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون و گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش را دانش آموزان با آسیب شنوایی شهر خرم آباد در سال تحصیلی 98-1397 تشکیل دادند. در این پژوهش 28 نفر از دانش آموزان با آسیب شنوایی شرکت داشتند که به روش نمونه گیری تصادفی ساده از مجتمع آموزشی و پژوهشی استثنایی حیات طیبه تربیت انتخاب شده و با انتصاب تصادفی در دو گروه 14نفری آزمایش و گواه جایدهی شدند. گروه آزمایش در ده جلسه آموزش برنامه توان بخشی شناختی شرکت کرد؛ ولی گروه گواه در لیست انتظار ماند. ابزارهای پژوهش آزمون هوشی وکسلر کودکان (2003) و پرسشنامه تنظیم شناختی هیجان گارنفسکی و کرایج (2006) بود. داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس چندمتغیری در سطح معناداری 0٫05 تحلیل شد.

 نتایج تحلیل کوواریانس چندمتغیری نشان داد که گروه های آزمایش و گواه در ظرفیت هوشی و تنظیم شناختی هیجان در مرحله پس آزمون تفاوت معناداری دارند. آموزش برنامه توان بخشی شناختی بر ظرفیت هوشی و تنظیم شناختی هیجان راهبردهای سازش یافته و سازش نایافته دانش آموزان با آسیب شنوایی اثر معناداری داشته است (0٫05>p). درواقع، آموزش برنامه توان بخشی شناختی سبب بهبود ظرفیت هوشی و تنظیم شناختی هیجان دانش آموزان با آسیب شنوایی شده است. 

براساس یافته های پژوهش، استفاده از برنامه توان بخشی شناختی با نتایج مثبت و موثری همراه بوده است؛ بنابراین، برنامه ریزی برای آموزش برنامه توان بخشی شناختی نقش مهمی در بهبود ظرفیت هوشی و تنظیم شناختی هیجان دانش آموزان با آسیب شنوایی دارد.