اثربخشی آموزش بخشودگی بر شادکامی و نگرش به زندگی نوجوانان بی سرپرست و بدسرپرست

فقدان توجه نگرش به زندگی و شادکامی نوجوانان، به ویژه نوجوان بی سرپرست یا بدسرپرست منجربه ایجاد اختلالات روانی در دوران زندگی می شود؛ ازاین رو مطالعه حاضر با هدف اثربخشی آموزش بخشودگی بر شادکامی و نگرش به زندگی نوجوانان بی سرپرست و بدسرپرست انجام شد.

پژوهش حاضر نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری را تمامی دختران بی سرپرست و بدسرپرست شهر ملارد در شش ماه دوم سال 1397 تشکیل دادند. از این جامعه تعداد 30 نفر به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شده و به صورت تصادفی ساده در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. در مرحله پیش آزمون، پرسشنامه شادکامی آکسفورد (هیل و آرگایل، 2002) و نگرش به زندگی باتیستا و آلموند (1998) روی همه آزمودنی ها اجرا شد. سپس آموزش بخشودگی بر گروه آزمایش انجام پذیرفت. پس از پایان آموزش بخشودگی، مجددا همان پرسشنامه در هر دو گروه اجرا شد. برای تحلیل داده ها نرم افزار SPSS نسخه 21 و آزمون تحلیل کوواریانس تک متغیره و چندمتغیره به کار رفت. همچنین سطح معناداری 0٫01 در نظر گرفته شد.

 نتایج نشان داد که بین دو گروه آزمایش و گواه در نمره شادکامی و نگرش به زندگی، تفاوت معناداری وجود دارد؛ بدین صورت که کاربرد آموزش بخشودگی، میزان شادکامی را افزایش داده است. همچنین گروه آزمایش درمقایسه با گروه گواه دارای نگرش بهتری به زندگی بوده است (0٫001>p).

براساس یافته های این پژوهش از آموزش بخشودگی می توان برای ارتقای شادکامی و نگرش به زندگی نوجوانان بی سرپرست و بدسرپرست استفاده کرد.