پیش بینی آسیب های غیرعمدی دوران کودکی براساس کنترل بازداری و تکانشگری باتوجه به نقش جنسیت

پژوهش حاضر باهدف پیش بینی آسیب های غیرعمدی دوران کودکی براساس کنترل بازداری و تکانشگری باتوجه به نقش جنسیت صورت پذیرفت.

 پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. از بین جامعه آماری دانش آموزان مقطع ابتدایی شهر تبریز در سال تحصیلی 1398-1397 تعداد 140 نفر دانش آموز به صورت تصادفی خوشه ای چندمرحله ای به عنوان گروه نمونه انتخاب شدند. ابزارهای استفاده شده شامل آزمون خطرپذیری بادکنکی (BART) (لجویز، 2002) و پرسشنامه سنجش سوانح (MISS) (پترسون و سالدانا و هیبلوم، 1996) و آزمون عملکرد پیوسته (CPT) (رازولد و همکاران، 1956) بود. 

نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که متغیر کنترل بازداری با بتای استاندارد معادل 0٫41 اولین متغیر معنادار پیش بینی کننده آسیب دیدگی غیرعمد است؛ همچنین در مراتب دوم و سوم به ترتیب متغیرهای جنسیت با بتای استاندارد 0٫32 و تکانشگری با بتای استاندارد 0٫24 معنادار برای آسیب های غیرعمد کودکان است. تفاوت میزان آسیب دیدگی غیرعمد در دختران و پسران نیز از نظر آماری به صورت معنا دار به دست آمد (0٫05>p). باتوجه به اینکه میانگین آسیب غیرعمد در بین پسران (40٫03) بیشتر از دختران (26٫03) بوده، میزان آسیب دیدگی غیرعمد در پسران بیشتر از دختران است.

 نتایج حاکی از اهمیت توجه به کنترل بازداری و تکانشگری برای پیشگیری و پیش بینی آسیب های غیرعمد دوران کودکی است. همچنین نتایج نشان داد که پسران بیشتر از دختران درمعرض آسیب های غیرعمد هستند؛ به این معنا که داشتن جنسیت مذکر، وقوع آسیب های غیرعمدی را تسهیل کرده و داشتن جنسیت مونث وقوع آسیب های غیرعمدی را بازداری می کند.