مقایسه اثربخشی روان پویشی فشرده و کوتاه مدت و شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر اختلال استرس پس از آسیب زلزله زدگان شهر سرپل ذهاب

پاسخ های علامت دار خاص در بسیاری از بازماندگان زلزله پس از مواجهه با واقعه آسیب زا دیده می شود؛ لذا پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی روان پویشی فشرده و کوتاه مدت و شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر اختلال استرس پس از آسیب زلزله زدگان اجرا شد. 

طرح پژوهش حاضر نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه پژوهش را تمامی زنان زلزله زده شهر سرپل ذهاب در سال 1398 تشکیل دادند که به کلینیک مشاوره بهزیستی شهرستان سرپل ذهاب مراجعه کردند. از این میان 45 نفر از افراد واجد شرایط به شیوه نمونه گیری داوطلبانه مبتنی بر هدف به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شده و به طور تصادفی در یک گروه گواه (پانزده نفر) و دو گروه آزمایش (سی نفر) جایگزین شدند.‏ ابزار پژوهش پرسشنامه اختلال استرس پس از ضربه (ویدرز و دیگران، 1993) بود. به منظور تحلیل داده ها از آزمون تحلیل کوواریانس با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 21 در سطح معناداری 0٫05 استفاده شد.

نتایج آزمون آنالیز کوواریانس نشان داد که پس از حذف اثر پیش آزمون، هر دو مداخلات روان پویشی فشرده و کوتاه مدت و شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی، اختلال استرس پس از آسیب زلزله را به طور معنا داری کاهش داده اند (0٫001>p). همچنین یافته ها مشخص کرد که بین این دو درمان تفاوت معنا داری وجود ندارد.

 براساس یافته های پژوهش، درمان روان پویشی کوتاه مدت با اثرگذاری بر هیجانات فرد مبتلا به اختلال استرس پس از آسیب و درمان شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی با اثرگذاری بر افکار غیرمنطقی فرد مبتلا به این اختلال موجب کاهش اختلال مذکور در افراد زلزله زده شده است.