اثر محرک های شنیداری در تنظیمات وضعیتی پیش بینانه بیماران مالتیپل اسکلروزیس

مطالعات تنظیمات وضعیتی در بیماران مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس، نشان دهنده کاهش اندازه و افزایش تاخیر در فعالیت عضلات در تنظیمات وضعیتی پیش بینانه است. هدف از این مطالعه، اثر محرک های شنیداری در تنظیمات وضعیتی پیش بینانه بیماران مالتیپل اسکلروزیس، در طول یک تکلیف زمان واکنش انتخابی بود.

پژوهش حاضر از نوع مطالعات نیمه تجربی، شامل طرح درون گروهی برای بررسی اثرات محرک های شنیداری و دیداری بر روی تنظیمات وضعیتی پیش بینانه بیماران مالتیپل اسکلروزیس در طول یک تکلیف زمان واکنش انتخابی بود. بدین منظور، از بین بیماران مرد عضو انجمن مالتیپل اسکلروزیس شهر تهران، 14 نفر، با میانگین سنی 2٫32±32٫4 سال، به روش هدفمند و در دسترس انتخاب شدند. آزمودنی ها زمان واکنش انتخابی (گام برداری) را در پاسخ به هرکدام از محرک ها در حضور یا حضور نداشتن محرک های شنیداری، به سرعت و با دقت بر روی صفحه نیروسنج اجرا کردند. در طول تکلیف، سیگنال های الکترومایوگرافی سطحی عضلات اندام تحتانی، با استفاده از دستگاه الکترومایوگرافی، ثبت شد. شروع گام برداری با پای چپ یا راست، مطابق با جهت نمایش داده شده بر روی صفحه مانیتور بود. میزان توزیع هرکدام از جهت ها در حضور یا حضورنداشتن محرک های شنیداری هم سان (برای هرکدام 5 کوشش) بود. سرعت پاسخ به محرک از طریق نیروی عکس العمل زمین و تنظیمات وضعیتی پیش بینانه از فعالیت الکتریکی ثبت شده از عضلات اندام تحتانی استخراج شد. برای تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس مکرر و t هم بسته در نرم افزار SPSS نسخه 20 و با سطح معنی داری 0٫05 استفاده شد.

نتایج آزمون t هم بسته نشان داد که زمان واکنش در حضور محرک های شنیداری در بیماران مالتیپل اسکلروزیس سریع تر بود (0٫024=p). همچنین میزان تنظیمات وضعیتی پیش بینانه در حضور محرک های شنیداری، بیشتر از وضعیت حضورنداشتن این محرک بود (0٫001>p). 

به نظر می رسد محرک های شنیداری در بیماران مالتیپل اسکلروزیس باعث افزایش سرعت زمان واکنش انتخابی و همچنین افزایش تنظیمات وضعیتی در عضلات اندام تحتانی می شود.