تبیین روابط ساختاری بین راهبردهای مقابله ای و اضطراب بارداری براساس نقش میانجیگر تحمل ابهام
ازجمله نشانه های شایع تر روان شناختی آشفته ساز در دوران بارداری اضطراب اس ت. هدف پژوهش حاضر تعیین نقش میانجیگر تحمل ابهام در رابطه بین راهبردهای مقابله ای با اضطراب بارداری بود.
روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر را زنان باردار شکم اول مراجعه کننده به مراکز درمانی سازمان تامین اجتماعی در استان تهران در سه ماهه چهارم سال 1396 و سه ماهه اول سال 1397 تشکیل دادند. تعداد نمونه براساس فرمول کرامر 384 نفر برآورد شد که به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسش نامه اضطراب مرتبط با بارداری (وندربرگ بارگ، 1989) و مقیاس تحمل ابهام (مک لین، 2009) و پرسش نامه سبک های مقابله (فولکمن و لازاروس، 1980) بود. برای تحلیل داده ها از روش مدل یابی معادلات ساختاری و نرم افزار ایموس و بیشینه برآورد احتمال و نیز سطح معناداری 0٫05 استفاده شد.
در پژوهش حاضر ضریب مسیر کل بین مقابله هیجان مدارانه و اضطراب بارداری مثبت و معنادار (0٫001>p، 0٫311=β) بوده و ضریب مسیر کل بین مقابله مسئله مدارانه و اضطراب بارداری منفی و معنادار (0٫027=p، 0٫149-=β) به دست آمد. همچنین ضریب مسیر مستقیم بین تحمل ابهام و اضطراب بارداری منفی و معنادار (0٫001>p، 0٫261-=β) بوده و ضریب مسیر غیرمستقیم بین مقابله مسئله مدارانه و اضطراب بارداری منفی و معنادار (0٫001>p، 0٫089-=β) محاسبه شد.
هر چقدر میزان استفاده این زنان باردار از سبک مقابله ای مسئله مدار بیشتر شود به همان میزان ابهام و نگرانی از موقعیت های پیش بینی ناپذیر در آینده در آنان کاهش می یابد و درنهایت اضطراب کمتری را تجربه می کنند.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.