اثربخشی واقعیت درمانی بر ترس از ارزیابی منفی و خودابرازی دفاعی زنان مبتلا به نشانگان وانمودگرایی

افراد مبتلا به نشانگان وانمودگرایی باوجود قابلیت ها و موفقیت های خود هیچ احساس مثبت درونی به توانایی هایشان ندارند؛ لذا این تحقیق با هدف اثربخشی واقعیت درمانی بر ترس از ارزیابی منفی و خودابرازی دفاعی زنان مبتلا به نشانگان وانمودگرایی مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر رشت انجام شد. 

روش پژوهش از نوع طرح های نیمه آزمایشی و پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری را تمامی زنان مبتلا به نشانگان وانمودگرایی تشکیل دادند که در سال 1397 به مراکز مشاوره و خدمات روان شناختی شهر رشت مراجعه کردند. از میان آن ها بیست نفر به صورت نمونه گیری داوطلبانه مبتنی بر هدف انتخاب شده و سپس در دو گروه ده نفره به طور تصادفی گمارده شدند. گروه آزمایش تحت هشت جلسه درمان قرار گرفت؛ ولی در گروه گواه اقدامی انجام نشد. پرسشنامه های ترس از ارزیابی منفی، خودابرازی دفاعی و مقیاس پدیده وانمودگرایی قبل و بعد از اجرای آموزش برای آن ها اجرا شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیره و به کمک نرم افزار SPSS نسخه 23 صورت گرفت. سطح معناداری 0٫05 در نظر گرفته شد.

 نتایج نشان داد که واقعیت درمانی بر ترس از ارزیابی منفی و خود ابرازی دفاعی زنان دچار نشانگان وانمودگرایی موثر بوده است (0٫001>p). 

 باتوجه به یافته های پژوهش، واقعیت درمانی می تواند مداخله ای کارآمد برای کاهش ترس از ارزیابی منفی و خودابرازی دفاعی زنان مبتلا به نشانگان وانمودگرایی باشد.