تاثیر تمرینات هوازی آب محور و خشکی محور بر وضعیت کارکردی و آمادگی جسمانی افراد مبتلا به فیبرومیالژیا
باوجود به همراه داشتن هزینه های اقتصادی و انسانی فیبرومیالژیا و نقش مهم برنامه های تمرینی در کاهش علایم آن، مطالعات اندکی به ارزیابی چنین برنامه های تمرینی پرداخته اند؛ لذا پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثر تمرینات هوازی آب محور و خشکی محور بر وضعیت کارکردی و آمادگی جسمانی افراد مبتلا به سندرم فیبرومیالژیا انجام شد.
این پژوهش نیمه تجربی به بررسی اثربخشی دو روش تمرین هوازی آب محور و خشکی محور بر 45 بیمار فیبرومیالژیا از بین بیماران ساکن شهر تهران که از نظر بدنی فعال بودند، پرداخت. هر دو گروه آب محور و خشکی محور تمرینات هوازی آب محور و خشکی محور خود را برای هشت هفته دنبال کردند. اندازه گیری های مربوط به آمادگی جسمانی مرتبط با سلامتی (قدرت عضلانی و استقامت قلبی عروقی و انعطاف پذیری) با به کارگیری آزمون های یک تکرار بیشینه (در حرکات پرس سینه و پرس پا) و شش دقیقه راه رفتن و آزمون بنشین و برسان صورت گرفت. جهت تجزیه وتحلیل داده ها از آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و استنباطی (تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر) و نرم افزار SPSS در سطح معناداری 0٫05 استفاده شد.
نتایج نشان داد که تمرینات هوازی آب محور و خشکی محور بر استقامت قلبی عروقی و انعطاف پذیری و وضعیت کارکردی بیماران موثر است (0٫001>p). همچنین نتایج مشخص کرد که این تاثیرات در طول زمان ماندگار بوده است (0٫001>p).
پروتکل درمانی آب محور می تواند با فراهم کردن مزایای بیشتر از نظر کیفیت زندگی منجربه بهبود در عوامل اضطراب و افسردگی شود و بر وضعیت کارکردی و آمادگی جسمانی افراد مبتلا به فیبرومیالژیا موثر باشد.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.