مقایسه سلامت معنوی، خودکارآمدی و امید به زندگی بین سه گروه از سالمندان فعال بدنی و فعال ذهنی و غیرفعال

بررسی و مقایسه تاثیر شرکت کردن سالمندان در قالب گروه های اجتماعی، ورزشی و تفریحی، از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است؛ ازاین رو هدف از انجام دادن این پژوهش مقایسه سلامت معنوی، خودکارآمدی و امید به زندگی بین سه گروه از سالمندان (فعال بدنی، فعال ذهنی و غیرفعال) بود.

 این پژوهش با روش توصیفی تحلیلی و با استفاده از پرسش نامه های سلامت معنوی (پولوتزینوالیسون، 1982)، خودکارآمدی (شرر، 1982) و امید به زندگی (اشنایدر، 1991) انجام شد. جامعه آماری موردمطالعه این پژوهش، همه سالمندان (افراد بالای 60 سال) شهرستان کرمانشاه در سال 1397بود که با توجه به دردسترس بودن نمونه ها، تعداد 346 نفر (124 غیرفعال، 104 فعال بدنی و 118 فعال ذهنی) انتخاب شدند. برای تجزیه وتحلیل داده ها از نرم افزار SPSS و روش های آماری توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و تحلیلی (تحلیل واریانس یک طرفه (ANOVA)) و در صورت معناداری رابطه، از آزمون تعقیبی توکی استفاده شد. همچنین سطح معناداری 0٫05 α=در نظر گرفته شد. 

 یافته های پژوهش نشان داد که بین نمرات سلامت معنوی هر سه گروه، تفاوت معناداری وجود نداشت (0٫081=p)؛ ولی در نمرات امید به زندگی و خودکارآمدی تفاوت بین گروه ها معنادار بود (0٫001≥p)؛ به طوری که گروه فعال بدنی و فعال ذهنی، نمرات بالاتری در این مقیاس ها به دست آوردند. 

 بر اساس یافته های این پژوهش، مشارکت سالمندان در فعالیت های گروهی و دسته جمعی، مانند فعالیت های ورزشی و همچنین بازی های ذهنی و فکری، خودکارآمدی و به طور کلی امید به زندگی آنان را افزایش می دهد.